ก้องภพรู้สึกโล่งใจเป็นที่สุดที่รู้ว่าบิดาของตัวเองไม่ได้เดินทางมาที่วังอัครโยธการอย่างที่เขาหวาดกลัว
“สวัสดีครับท่านชาย...”
“ไหว้พระเถอะก้องภพ”
หม่อมราชวงศ์อติเทพรับไหว้ก่อนจะเชื้อเชิญให้ชายหนุ่มผู้เป็นลูกชายของทนายความประจำตระกูลของตนเองนั่งตรงหน้า
“ขอบคุณครับท่านชาย” ก้องภพกล่าวขอบคุณและนั่งลง
“ตามสบายเถอะ ว่าแต่มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า”
ก้องภพอึกอักมีพิรุธ แต่หม่อมราชวงศ์อติเทพก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
“มาหาหญิงแม้นหรือเปล่า”
“ครับ ผมอยากทราบว่าคุณหญิงแม้นจะเดินทางกลับมาเมืองไทยวันไหนครับ”
ชายชราหรี่ตามองบุรุษตรงหน้าอย่างรู้ทัน “ฉันดีใจนะที่เธอเอ็นดูหญิงแม้นหลานสาวของฉัน แต่ก็อยากจะเตือนว่าคุณลุคคาเขาขี้หึงมากนะ วันนั้นก็เห็นว่าต่อยกันจนปากแตกไม่ใช่หรือ”
ก้องภพหน้าชา เขาฝืนยิ้มเจื่อนๆ และก็รู้ดีว่าตัวเองมีสิทธิ์แค่ไหน
“ผมไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นหรอกครับ ผมกับคุณหญิงแม้นเป็นแค่เพื่อน
