ในที่สุดหล่อนก็ได้กลับมาเหยียบแผ่นดินบ้านเกิดเมืองนอนอีกครั้ง หญิงสาวรีบวิ่งตามร่างสูงใหญ่ของลุคคาที่เดินนำหน้าไปไกลแล้วไปติดๆ เขาก้าวขึ้นรถลิมูซีนคันงามเงาวับในจังหวะที่หล่อนวิ่งตามมาถึงพอดี หญิงสาวรีบก้าวตามคนตัวโตขึ้นไปบนรถทันที
“มัวแต่อ่อยผู้ชายอยู่ได้” พอขึ้นมาบนรถได้พ่อเจ้าประคุณก็หาเรื่องทันที หาเรื่องทั้งๆ ที่เขาไม่ได้มองหน้าหล่อนเลยด้วยซ้ำ
หญิงสาวหันหน้าไปจ้องเสี้ยวหน้าหล่อคมสันของเขาด้วยความไม่เข้าใจ ลุคคาเป็นผู้ชายที่มีหลากหลายอารมณ์ในตัวเอง บางครั้งเขาก็โกรธหล่อน จิกกัดหล่อนทั้งๆ ที่ไม่มีเหตุผลมารองรับด้วยซ้ำ แต่ในบางครั้งก็เหมือนจะห่วงใยและเมตตา หล่อนไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าตัวตนไหนกันแน่คือลุคคา ซามายาส ซาโนลี่จริงๆ คิดแล้วหล่อนก็อดถอดถอนใจออกมาไม่ได้
“ที่ไม่ตอบนี่เพราะมันเรื่องจริงใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้อ่อยใครนะคะ แต่คุณขายาว เดินเร็ว ฉันเดินไม่ทัน”
หญิงสาวปฏิเสธ แต่คนตัวโตดู
