“ฉัน... จะกลับไปห้องค่ะ แล้วก็... จะไปหาคุณปู่”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
คนพูดก้มหน้าต่ำลงมาหา สายตาของเขาทำให้หล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัว ปากของเขาก็ทำให้หล่อนร้อนในช่องท้องราวกับถูกสุมด้วยไฟ
“คุณ... หมายความว่ายังไงคะ”
ท่าทางสะเทิ้นอายของดวงฤดีทำให้ลุคคาไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ได้อีก เขาระบายยิ้มกว้างออกมา และนั่นก็ทำให้คนมองอย่างดวงฤดีตื่นตะลึง
“คุณยิ้ม...”
“ยิ้มไม่ได้หรือไง”
“เอ่อ ได้ค่ะ แค่... แค่ว่าคุณ... ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้ฉัน”
ลุคคาหัวเราะหึหึในลำคอ ขณะดันร่างอรชรให้เดินถอยหลังไปที่ผนังห้อง “บอกมาก่อนว่ามาหาฉันที่นี่อยากได้อะไร”
“ก็ฉัน... ฉันบอกไปแล้วนี่คะ”
หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ตัวร้อนผ่าวเมื่อถูกคนตัวโตแนบชิดเข้ามาหา จะดิ้นหนีแต่แผ่นหลังก็ชนกับผนังห้องเสียแล้ว
“เธอโกหก...”
“ฉันเปล่านะคะ ฉันไม่ได้...”
คำปฏิเสธสูงลิบลิ่วของดวงฤดียิ่งทำให้ลุคคารู้ว่าหญิงสาวกำลังโกหกคำโต
“ถึงเธอจะ
