เสียงหนึ่งในสมองดังขึ้น และมันก็ทำให้หัวใจของลุคคากระตุกอย่างรุนแรง ดวงฤดีรักเขา หล่อนบอกเขาทั้งน้ำตา ชายหนุ่มสลัดศีรษะแรงๆ ผลักไสเจ้าความรู้สึกหวั่นไหวงี่เง่าให้ออกไปจากหัวอย่างรวดเร็ว
เขาเคยทะนงตัวเองยังไง ตอนนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น แม่ดวงฤดีก็แค่ทำให้เขาหลงใหลได้ปลื้มชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้นแหละ ไม่มีทางเป็นมากไปกว่านั้น ไม่มีทางหรอก
“แต่คุณลุคคายังไม่เคยพาหญิงแม้นไปรู้จักกับญาติผู้ใหญ่ของตัวเองเลยนะครับ ทำอย่างนี้ผมรู้สึกว่าคุณลุคคาไม่ได้ให้เกียรติพวกเราเลย” คำท้วงติงของหม่อมราชวงศ์อติเทพทำให้ลุคคาหมดทางเลือก เขาไม่อยากก่อปัญหาหรือผิดใจกับใครในเวลานี้
“งั้นผมขอถามคุณหญิงแม้นก่อน ถ้าเธออยากไป ผมก็จะให้ไป”
ที่ลุคคาพูดอย่างนี้ก็เพราะเขามั่นใจว่าดวงฤดีคงไม่อยากไปกับเขาตามลำพังแน่ แต่ทุกอย่างที่เขาคิดเอาไว้ก็พังทลายเมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของคู่สนทนา
“ไม่ต้องถามหรอกครับ ผมตัดสินใจแทนหญิง
