เช้าวันต่อมา
เพราะอยู่ในช่วงระหว่างหยุดเรียนเพื่ออ่านหนังสือเตรียมสอบปลายภาคย์แป้งหอมจึงสามารถนอนตื่นสายได้ตามใจความปวดเมื่อยที่เกิดขึ้นกับร่างกายทำให้เธอที่พยายามจะลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างไรก็ลุกไม่ขึ้นจำต้องนอนต่อไปจนถึงช่วงสายๆภาคย์จึงได้มาปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาทานมื้อเที่ยง
“เพราะพี่ภาคย์เลยหนูแป้งถึงตื่นสาย” แป้งหอมตอนนี้เหมือนแมวน้อยที่พองขนขึ้นด้วยความโมโหตรงข้ามกับภาคย์ที่แสร้งเลิกคิ้วตีหน้าซื่อก่อนจะกลายเป็นงุนงงในวินาทีถัดมา
“ยกแรกพี่ภาคย์เป็นคนทำน่ะใช่ยกที่สองหนูเป็นคนทำไม่ใช่หรือไงคะ ? จะมาบอกว่าเพราะพี่ภาคย์หนูเลยตื่นสายไม่ได้นะคะเด็กดี” น้ำเสียงหยอกล้อทำให้แป้งหอมยิ่งรู้สึกโมโหมากกว่าเดิมจนตอนนี้เธอแทบจะไม่มีแรงขยับภาคย์จึงโน้มตัวลงช้อนอุ้มเธอขึ้นมาให้อยู่ในท่านั่งแก้มเด็กสาวพองป่องยิ่งชวนให้ภาคย์รู้สึกมันเขี้ยวจนต้องยื่นมือมาบีบเบาๆอย่างอดใจไม่ไหวสัมผัสที่เนียนนุ่มมือทำให้ภา
