เมื่อเดินห่างออกมาไกลจากห้องพักนักดนตรีพอสมควรแป้งหอมที่เพิ่งมาเข้าห้องน้ำคนเดียวครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้นก็หันมองรอบข้างด้วยความระมัดระวังจนกระทั่งพบว่าบรรยากาศรอบด้านดูปลอดภัยเด็กสาวจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะรีบสาวเท้าก้าวยาวๆเข้าไปในห้องน้ำโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าด้านหลังของตัวเองนั้นมีคนเดินตามเธอมาเงียบๆอีกสามคนพร้อมป้ายแจ้งเตือนห้องน้ำชำรุดที่ถูกดึงมาวางขวางทางเดินเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเข้ามารบกวน
“ยืนรออยู่ตรงนี้นี่แหละมันออกมาเมื่อไหร่ค่อยลากมันไปจัดการ” น้ำเสียงคุ้นหูที่หากภาคย์มาได้ยินเขาคงจะสบถคำพูดไม่น่าฟังพร้อมตรงเข้ามาจัดการเธออย่างไม่ลังเลดังขึ้นอยู่ไม่ไกลจากบริเวณทางเข้าห้องน้ำมากนัก
“นี่แกเอาจริงดินิริน” เอแคลร์เพื่อนในแก๊งที่ตามมาช่วยนิรินจัดการกับหนามยอกอกชิ้นโตของเพื่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงลังเลไม่แน่ใจเธอรู้เรื่องของนิรินไม่มากเท่าไหร่รู้เพียงว่าเด็กสาวที่เดิน
