“หุบปาก”
เสียงตะคอกที่ดุดันและทรงพลังทำให้นิรินหุบปากฉับเธอเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาที่คลอขังไปด้วยหยดน้ำตาในขณะที่แป้งหอมวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของภาคย์ด้วยความหวาดกลัวร่างบอบบางภายใต้อ้อมแขนของภาคย์สั่นเทาราวกับลูกนกตัวน้อยทำให้ภาคย์รู้สึกปวดใจจนแทบหายใจไม่ออกถ้าเขามาช้ากว่านี้อีกนิดเขาไม่อยากจะคิดเลยว่าแป้งหอมต้องเจอกับไรบ้าง ?
“กรี๊ด ไอ้สารเลวแกกล้ากรีดหน้าฉันๆจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด” เป็นนานกว่านิรินจะได้สติกลับคืนมาเมื่อเปิดปากเธอก็ตะโกนด่าทอภาคย์อย่างหยาบคายทันทีรอยแผลที่ถูกกรีดจนเลือดอาบถูกหยดน้ำตาชะล้างจนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนจนเธอแทบทนไม่ไหว
“ถ้ายังไม่หุบปากผมจะทำมากกว่ากรีดหน้าอีกหรือคุณอยากลอง ?”
ภาคย์ควงมีดจ้องมองกลุ่มคนตรงหน้าด้วยแววตาเหี้ยมโหดน้ำเสียงเย็นเยียบทำให้เอแคลร์กับญาดาที่ยืนตัวติดจนแทบจะสิงกันรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงก้นบึ้งหัวใจนี่คือครั้งแรกที่มีคนตอบ
