“เรื่องผู้หญิงคนนั้น...”
หลังจากกลับมาจากผับภาคย์ก็พาแป้งหอมไปอาบน้ำด้วยกันพร้อมแต่งตัวให้เธออย่างเอาใจใส่จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องเข้านอนแป้งหอมที่มีเรื่องที่ยังไม่เคลียร์ใจจึงเอ่ยถามเขาอย่างตรงไปตรงมาเพียงแต่เธอเอ่ยถึงแค่นั้นก็ไม่พูดต่อดวงตากลมโตที่บวมเล็กน้อยเพราะผ่านการร้องไห้มาก่อนหน้านี้จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของภาคย์อย่างรอคอยคำอธิบายเรื่องเก่าบางเรื่องเธอไม่อยากจะสนใจแต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยผ่านให้มันจบลงโดยที่เธอไม่ทราบต้นสายปลายเหตุแบบนี้
“ไม่ใช่แฟนเก่าไม่เคยเป็นอะไรกันทั้งนั้นค่ะ” ภาคย์ที่น้ำท่วมปากตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเอ่ยออกมารัวเร็วเมื่อเห็นว่าสีหน้าของแป้งหอมเริ่มยับยู่ลงเรื่อยๆ
“แต่เขาบอกว่าแป้งไปแย่งพี่มาจากเขา” แป้งหอมพูดถึงเรื่องที่ถูกนิรินต่อว่าในขณะที่ภาคย์พยายามหลบสายตาถ้าเขาพูดออกไปตามตรงแป้งหอมจะเสียความรู้สึกไหมนะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ภาคย์รู้สึกไม่สบายใจกร
