สนามบินสุวรรณภูมิ
ชายหญิงสองคนที่กำลังเดินควงแขนเคียงคู่กันออกจากช่องทางเดินผู้สารขาเข้าทำให้ผู้คนในสนามบินต่างเหลียวหลังมองตามจนสุดสายตาโดยเฉพาะหญิงสาวที่สวยเฉียบคมดึงดูดฝูงผึ้งภมรจนชายหนุ่มข้างกายรู้สึกหึงหวงจึงได้ยื่นแขนมาโอบรอบเอวบางและรั้งเธอเข้ามาหาอย่างแนบชิดสนิทสนมมุมปากกอหญ้ายกยิ้มอย่างได้ใจก่อนที่เธอจะวาดแขนออกไปโอบกอดเอวสอบของคนข้างกายเอาไว้บ้าง
มีแต่เขาคนเดียวหรือไงที่หึงหวงเธอดูสายตาแรดที่หน่อโผล่ขึ้นมาพวกนั้นสิจ้องมองสามีสุดหล่อของเธอตาเป็นมันทั้ง ๆที่เห็นกันอยู่ว่าเขามากับเธอผู้หญิงสมัยนี้ช่างไร้ยางอายจนเกินเยียวยาจริงๆกอหญ้าถลึงตาดุดันจ้องกลับอย่างไม่เกรงใจทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งต่างชาติและคนไทยหลบสายตากันให้วุ่นวายไปหมดรังสีสังหารเย็นเยียบขนาดนี้ต่อให้ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีแค่ไหนพวกเธอก็ขอหลบให้พ้นภัยก่อนแล้วกัน
“วันหลังช่วยแต่งหน้าไม่สิปลอมตัวให้ขี้เหร่ลงกว่านี้ได้ไหมคะ
