“เอย... ขอโทษ... เอยสะเพร่าไม่ระวัง... เกือบทำให้ลูก...”
เจ้าหล่อนหลุบตาต่ำไม่กล้าจะมองปรมัตถ์ เธอพยายามแล้วที่จะไม่ให้น้ำตาไหล แต่เธอก็ไม่สามารถกลั้นมันเอาไว้ได้ มันเกือบไปแล้วที่หล่อนจะทำผิดพลาด และมันก็เป็นครั้งใหญ่ จนทำให้เธอผวาและยังขวัญเสียไม่หาย
“ไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้มันผ่านไป”
เขาบอกเพราะไม่อยากจะให้อุรัสยาคิดมาก และหมอก็ได้ให้แนะนำแล้วว่าอย่าให้คนไข้เครียด เนื่องจากมันอาจจะส่งผลต่อเด็กในท้องได้
“...” แต่อุรัสยาก็ยังมีสีหน้าเศร้าหม่น
“พี่ไม่ได้โกรธเอย”
ประโยคนี้เขาพูดออกมาเพื่อให้หญิงสาวคลายความกังวล และไม่พอก็คว้าข้อมือเล็กอีกข้างมากุมไว้ด้วยกัน “นอนพักนะเอย พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”
เขาจะไม่มีวันลุกไปไหน ต่อให้ฟ้าถล่มตอนนี้เขาก็ยังจะจับมือเล็กเอาไว้ เพราะเขารู้ว่าคนตัวเล็กต้องการมัน และเขาก็อยากจะจับมือน้อยนี้เช่นกัน ด้านอุรัสยาก็พยักหน้ารับ
แม้จะพยา
