“ทำไมทำหน้าแบบนั้น มีอะไรหรือเปล่าเอย หรือว่าเจ็บหรือปวดตรงไหน”
คนที่เข้ามาต้องร้องถามอย่างไว เพราะเห็นว่าคนบนเตียงมีสีหน้าที่แย่ไป ปรมัตถ์รีบถลาตัวเข้ามาด้วยความเป็นห่วง
“เอยไม่ได้เป็นอะไร พี่มัตถ์ไปไหนมาคะ เอยนึกว่าจะทิ้งเอยไว้ที่นี่คนเดียวแล้ว”
“คิดว่าพี่เลวขนาดจะทิ้งเอยไว้ที่โรงพยาบาลคนเดียวเลยหรือไง”
“ก็เคยทิ้งเอยไว้คนเดียวแล้วไม่ใช่หรือคะ”
น้ำเสียงนี้ติดสั่น เพราะยังจำความเจ็บปวดในวันนั้นได้ และมันยังคงไม่หายไปจากความทรงจำ เขาทิ้งเธอไว้แล้วเลือกที่จะวิ่งตามดลยาไป
“อย่าชวนทะเลาะ พี่ไม่ชอบ ที่พี่หายไปนานก็ไปต่อแถวซื้อข้าวร้านโปรดของเอยมา แต่ลูกค้าเยอะ พี่เลยไปนาน”
ปรมัตถ์บอกอย่างไม่พอใจ เพราะหากวนเข้ามาเรื่องนี้ก็คงอาจจะได้ทะเลาะกันอีก ก่อนจะยกถุงอาหารให้ดู เขารู้ดีว่าอุรัสยาไม่ชอบทานอาหารโรงพยาบาล
ชายหนุ่มจึงขับรถไปยังร้านอาหารที่เจ้าหล่อนชอบและไปต่
