บทที่ 11 ห่วง(03)

1179 คำ

“แต่งตัวแบบนี้จะไปไหน” ปรมัตถ์ร้องถามออกมาอย่างสงสัยแล้วเลิกคิ้วขึ้น เพราะพอออกมาจากห้องของตัวเองตอนเจ็ดโมงครึ่ง เขาก็พบว่าคนตัวเล็กกำลังออกมาจากห้องเช่นกัน โดยปรมัตถ์แอบกลับมาที่ห้องของตัวเองในช่วงตีห้า จึงทำให้อุรัสยาไม่รู้ว่ามีคนไปนอนเฝ้าเธอทั้งคืน “ไปทำงานค่ะ” “ไม่ต้องไป หมอก็สั่งให้พักผ่อนให้มาก ๆ ไม่ได้ฟังหรือไง” เขาดุและถลึงตาใส่ เมื่อยามได้ยินสิ่งที่อุรัสยาตอบกลับออกมา “แต่เอยหายแล้วนะคะพี่มัตถ์ หมอก็บอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว” เธอบอกเสียงอ่อน หมอก็แค่แนะนำให้พักผ่อนให้มาก ๆ ไม่ใช่สั่งให้พักงาน “พี่จะตัดสินใจเองว่าเอยหายหรือไม่หาย นอนพักให้มาก และก็ไม่ต้องลงไปทำงานบ้านให้วุ่นวายด้วยนะ” เขาเอ่ยบอกกำชับเสียงเข้ม ไม่พอยังแอบขู่อีกหน “ถ้าไม่เชื่อฟังพี่แล้วลงไปทำงาน พี่จะตัดเงินเดือนป้ารักและลุงจักที่ห้ามเอยไม่ได้” “ทำไมต้องขู่เอย” “ก็เธอมันดื้อ” ปรม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม