“ผมจะพาดลไปทานข้าวครับ”
ปรมัตถ์กล่าวพร้อมกับคว้ามือเล็กไว้ เพราะเขาคงจะปล่อยดลยาไปแบบนี้ไม่ได้ และมันก็ถูกต้องแล้วที่เขาจะต้องแคร์ผู้หญิงตรงหน้ามากกว่า เพราะเธอก็ถูกกระทำให้เจ็บปวดด้วยฝีมือของอุรัสยา
“จริงนะคะ”
“ครับ”
เพียงเท่านี้ดลยาก็เขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มของปรมัตถ์แล้วยิ้มหวานให้ ก่อนที่ทั้งเธอและปรมัตถ์จะออกไปทานข้าวกลางวันกัน ปรมัตถ์ตามใจผู้หญิงข้างกาย แม้ว่าร้านอาหารที่จะไปทานมันจะไกลจากที่ทำงานพอสมควร
ถึงแม้อาหารตรงหน้าจะน่าทาน แต่ปรมัตถ์กลับตักมันทานเพียงไม่กี่คำ และทั้งที่พยายามจะให้ความสนใจแต่ผู้หญิงตรงหน้า ทว่าหัวสมองมันกลับมีใบหน้าของอุรัสยาลอยเข้ามา จนต้องสะบัดศีรษะไล่
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะมัตถ์” ดลยาร้องถาม
“ไม่มีอะไรหรอกครับดล ทานนี่นะครับ ของโปรดดล” เขาบอกพร้อมกับตักอาหารที่คิดว่าเป็นของโปรดดลยาให้ ดลยามองอาหารที่ถูกตักมาไว้ที่จานแล้วปั้นยิ้มส่งไปให้
แต่ใน
