“ทำไมไม่ฟังพี่ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องลงมาวุ่นวายทำงานบ้านอีก” เขาบอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“มันไม่ได้ยุ่งยากเลยนะคะ แล้วเอยก็แค่ทำกับข้าวให้พี่มัตถ์ทาน”
อุรัสยาวางทัพพีที่เพิ่งจะตักชิมแกงในหม้อลงแล้วหันไปบอกเสียงหวาน เธอไม่ได้โกรธสักนิดที่เขาดุ แต่เขากลับไม่ได้ลดอารมณ์ลงเลย
“แต่พี่ไม่ได้อยากจะให้เอยทำให้ทาน ให้ป้ารักทำ แล้วต่อไปก็ไม่ต้องทำอีก”
“ทำไมคะ ทนทานกับข้าวฝีมือเอยไม่ลงแล้วหรือคะ” หล่อนร้องถามอย่างน้อยใจ
“อย่ามาชวนทะเลาะ ที่พี่ทำก็เพราะ”
เขาชะงักและเก็บคำว่าห่วงเอาไว้ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสามปีก่อน เขาก็แทบจะไม่เผยความรู้สึกนี้ให้อุรัสยาทราบเลย
“เอยเข้าใจค่ะ ว่าคนที่พี่มัตถ์อยากจะทานข้าวด้วยทั้งเช้า กลางวัน และเย็น อยากให้เขาทำให้ทาน ก็คือพี่ดล แต่ทนหน่อยนะคะ เอยขอเวลาไม่นาน ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่เอยคิด เอยจะหย่าให้แน่นอนค่ะ”
เธอบอกพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วหวั
