มันพอแล้วกับการที่เธอวิ่งตามเขาและเธอเจ็บปวดมามากแล้ว
“แล้วเอยขอบอกพี่มัตถ์อีกเรื่อง แกเสียไปเมื่อสองวันก่อน วันที่พี่เลือกจะวางสายเอยแล้วไปหาพี่ดลแทน”
ซึ่งมันทำให้ปรมัตถ์แทบทรงตัวไม่อยู่ ความจริงที่ออกจากปากของอุรัสยามันเสมือนมีดนับพันที่กระหน่ำแทงเข้ามากลางใจ
“เอยไปนะคะ ไม่ต้องมาเยี่ยมหรือสงสารเอยนะคะ เอยอยู่ได้ค่ะ”
พูดจบหญิงสาวก็ก้าวออกไป แม้ว่าเท้าคู่นี้จะสั่นเทาเพราะแทบไม่มีเรี่ยวแรง แต่หญิงสาวก็ยังคงฝืนเดินออกไป
เพราะเธออยากจะไปให้พ้นหน้าจากสามีไร้ใจและการได้เห็นหน้าเขาในตอนนี้มันก็ยิ่งทำให้หัวใจเธอยิ่งจมดิ่งไปกับความทรมานเนื่องจากหากวันนั้นเขาฟังเธอสักนิด เธอก็คงจะไม่ต้องเสียลูกไป
ทุกอย่างที่มันออกมาจากปากของภรรยามันทำให้ร่างกายทุกส่วนของปรมัตถ์ชาวาบและหัวใจก็ลุกไหม้ไปด้วยความทรมานและมันลามเลียไปทั่วไม่ต่างจากไฟป่า
ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณตอนนี้ปรมัตถ์มีเพี
