พลั่ก!!
เสียงรองเท้าหนังกระทบที่หลังของไอซ์ดังชัด
"มึงทำอะไรไอ้เวร!"
เสียงทุ้มต่ำคุ้นหูดังขึ้น พร้อมกับแรงกระชากเต็มแรงที่ผลักร่างไอซ์กระเด็นออกไปจากตัวเกวลิน
"โอ้ย!!"
ไอซ์ล้มลงไปก่อนกลับคืนก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ขัดจังหวะอย่างโมโห
"ใครวะ!"
ผัวะ!!
หมัดของครามฟาดเข้าเต็มหน้าโดยไม่รอฟังจบ ร่างไอซ์ลงฟุบอีกครั้งอย่างหมดสภาพ
"มึงอยากรู้จักกูมากใช่ไหม มึงจำหน้ากูไว้ให้ดี ถ้ามึงอยากมีลมหายใจอย่าแม้แต่คิดจะแตะต้องผู้หญิงของกู"
น้ำเสียงเย็นเฉียบแต่เต็มไปด้วยอำนาจ ดวงตาของครามเต็มไปด้วยโทสะ
เกวลินยืมตัวสั่นมือของเธอกำแน่น เสื้อยับยู่ยี่และหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ สายตาของเธอมองไปที่ครามก่อนจะรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที เพียงแค่รู้ว่าเป็นครามที่เข้ามาช่วยในตอนที่เธอกำลังหมดหนทาง
"คิดว่ามึงเป็นใครถึงกล้ามาสั่งกูได้"
ไอซ์ลุกขึ้นมาอย่างไม่ยอม ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ เสียงหายใจของเขาหนักด้วยควา
