48 เป็นห่วง

1507 คำ

โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังใจกลางเมือง รถแล่นจอดเทียบยังหน้าทางเข้าอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พยาบาลและเจ้าหน้าที่จะรีบวิ่งออกมาด้วยความตกใจ "ผู้ป่วยกระสุนเข้าที่หัวไหล่ รีบพาเข้าห้องฉุกเฉินเดี๋ยวนี้!!" ดินตะโกนเสียงดังลั่น ขณะช่วยประคองครามลงจากรถอย่างเร่งด่วน "อย่าเพิ่งหลับนะคะคุณคราม! เดี๋ยวหมอจะมาช่วยแล้วค่ะ ฮึก!" เสียงสั่นเครือของเกวลินดังใกล้หู เธอจับมือเขาแน่นหวังเพียงให้เขายังลืมตาอยู่ "ฉะ...ฉันไม่เป็นไรไม่ต้องห่วง" เขาเอ่ยเสียงเบา แต่ก็ยังฝืนยิ้มให้เธออย่างคนที่ไม่อยากให้ใครเป็นห่วงอีกครั้ง "ครามเป็นอะไรคะคุณป้า" เสียงหวานของคุณหมอครีมที่แฝงความตื่นเต้นดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้เกวลินชะงักฝีเท้าไปเล็กน้อย ความลังเลวูบผ่านสายตา ก่อนที่เธอจะหันไปมองตามเสียงนั้นหัวใจเต้นรัว "ครามถูกยิงลูก! หนูครีมช่วยครามด้วยนะลูก ช่วยพี่ครามของแม่ด้วยนะลูก!" เสียงของคุณหญิงจันทร์ฉายพูดเสียงสั่น ดวงตาแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม