“คุงปู่ของหนู” ทิวาตื่นขึ้นมานั่งทั้งที่ลืมตาแทบไม่ขึ้น ด้วยเมื่อคืนนอนดึก เห็นภาพลางๆ แต่ก็จำได้ว่าเป็นใคร ชูสองแขนให้คนเป็นปู่อุ้ม
“เพิ่งจะหกโมงเอง ทำไมตื่นเร็วครับ” จากที่ตั้งใจจะไปอาบน้ำ ศิราพาดผ้าขนหนูกับพนักเก้าอี้ แล้วเข้าไปอุ้มหลานสาว
“หนูตื่งเอง หนูไม่อยากตื่ง หนูง่วงนอง” ทิวาซบบ่าคนเป็นปู่ เสียงงัวเงีย ดวงตาปิดปรือ ตนไม่ได้อยากตื่น แต่ก็ตื่นขึ้นมาเอง ยังคงง่วงนอน
“ถ้างั้นนอนต่อนะครับ” ศิราวางหลานสาวลงบนเตียงอย่างเบามือ ทิวานอนตะแคงอย่างรู้งาน ให้คนเป็นปู่ตบก้นกล่อมนอน
“ตื่นเหรอคะ” จอมถามเสียงเบาแผ่ว ศิราพยักหน้าตอบ มือยังคงตบก้นหลานสาวด้วยจังหวะและน้ำหนักมือที่ทำให้เพลิดเพลินจนไม่อยากลืมตา และหลับไปในที่สุด
“สงสัยกลัวคุณปู่น้อยใจที่เมื่อคืนหลับไปก่อน” จอมค่อยๆ หย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างสามี ศิราหันมาหอมแก้มคนช่างหยอกเย้า ในขณะที่มือยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง
ทั้งที่หลานสา
