ผมอยู่ห้องลูกตาลมาสามวันแล้ว ไม่ได้ออกไปไหนเลย ไม่ต้องถามว่าทำอะไรกัน คู่รักข้าวใหม่ปลามันจะมีอะไร สะกิดกันนิด มองตากันหน่อย บทรักแสนเร่าร้อนก็พร้อมที่จะเกิดขึ้นเสมอ
"พรุ่งนี้ตาลจะไปหาแม่บ้างนะ"
เธอบอกผมขณะที่เรากำลังนอนดูทีวีกันอยู่ ไม่ใช่นอนเฉยๆนะ นอนกอดกัน
"ภีมอยากไปส่ง"
ผมอ้อนเธอ หอมแก้มซ้ายขวา แต่เธอพยามยามผลักหน้าผมออก
"ผลักทำไมหนักหนา"
"ก็เดี๋ยวมีอารมณ์ขึ้นมาอีก ตอนนี้แสบหมดแล้ว ไม่ไหว"
"หึหึ ก็มีอยากน่ารักทำไม ผัวเลยอยากตลอดเวลา"
"ไปเคลียร์เรื่องตัวเองก่อนเหอะ"
"อะไร เอากันพลุนแล้วยังไม่ใช่ผัวเมียรึไง,"
"นี่หยายคาย"
เธอเอามือทุบแขนผม ปกปิดความเขินที่ผมเห็น หน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ
"เขินก็บอก ไม่ต้องทำเป็นกลบเกลื่อน"
ผมจับหน้าเธอให้มามองหน้าผม แล้วทำสีหน้าจริงจังส่งไปให้เธอ ไม่รู้เลยว่าปัญหานีน่าจะจบตอนไหน ขณะไอ้เอ็มช่วยจนสุดความสามารถจนถึงตอนนี้ยังหาตัวเสี่ยคนนั้นไม่เจอ
