ฝันร้ายพ่ายรัก(นายน์)คนเลว

ตอนที่12 พี่อยากได้น้อง

“นี่! ไอ้บ้า พูดจาแบบนี้ออกมาได้ยังไง” พาฝันทุบโต๊ะดังปังพร้อมกับลุกขึ้นยืนชี้หน้าด่าทอเขา ไอ้ผู้ชายร้ายกาจตรงหน้า ผู้ชายคนที่เธอเคยชอบ นี่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอสัญญาเลยว่าจะไม่ขอชอบเขาเด็ดขาด

“ทำไมหน้าแดงขนาดนี้หรือว่าไม่เคย” ทั้งๆที่เขากำลังโดนพาฝันด่าอยู่แท้ๆแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจในคำด่า เขากลับพุ่งเป้าไปที่ใบหน้าสวยของรุ่นน้องสาวที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอเริ่มแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด

“เราไหว้ล่ะ พี่ช่วยเลิกยุ่งกับเราสักที รำคาญ! พี่เอาเวลานี้ไปจีบผู้หญิงคนอื่นจะดีกว่าน่าจะมีผู้หญิงสวยๆเยอะแยะที่ยอมนอนกับคนอย่างพี่”

“พี่เลือกแล้วไงครับ พี่อยากได้น้อง!!” นายน์ยกยิ้มขึ้นขยับกายเข้าไปใกล้เธอ

ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ทำไมช่างมีแรงดึงดูดเขาได้มากขนาดนี้ นี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงรีบกระโดดเข้าหาเขาไปแล้ว

“เฟิร์นว่าพี่พูดไม่รู้เรื่องแล้วนะคะ” ร่างบางรีบใช้มือยันและเริ่มผลักดันอกแกร่งของชายหนุ่มให้ห่างออกไป นี่ขนาดที่มีคนอยู่เยอะขนาดนี้เขายังกล้าทำตัวเหี้ยขนาดนี้แล้วถ้าตรงนี้ไม่มีใครอยู่เธอจะไม่เสร็จเขาเลยเหรอ

“ไอ้นายน์! นั่นมึงไปทำอะไรน้องเขาจะร้องไห้อยู่แล้ว” นักรบที่นั่งมองบทสนทนาระหว่างเพื่อนสนิทกับรุ่นน้องสาวอยู่นั้นก็ได้เอ่ยถามขึ้น เมื่อเขาเริ่มสังเกตเห็นว่าน้องเฟิร์นเริ่มที่จะมีน้ำตาไหลซึมออกมาให้ได้เห็น

“ก็ไม่ได้ทำอะไรแต่ก็อยากทำนั่นแหละ..แต่น้องไม่ยอม” นายน์มองใบหน้าของพาฝันพลางใช้มือยกขึ้นมาเช็ดคาบน้ำตาให้กับเธอแต่ก็โดนพาฝันปัดมือเขาทิ้ง

“เหี้ยครับ! คะนิ้งนั่นเรากินข้าวเสร็จแล้วเหรอ..ยังเหลืออยู่เต็มชามอยู่เลย” คิมหันต์หันไปด่าเพื่อนรัก เปรยตามองจานอาหารของน้องสาวที่ยังเหลืออยู่เต็ม เธอกินไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เขารีบถามน้องสาวด้วยความห่วงใย

“ถ้าพี่อยากให้คะนิ้งกินเยอะๆ พี่ช่วยเอาเพื่อนพี่ไปไกลๆได้มั้ยคะเห็นหน้าแล้วกินไม่ลงเลยค่ะ” คะนิ้งยู่ปากเหมือนเด็กน้อยแล้วชี้มือไปที่นักรบ ทำน้ำเสียงออดอ้อนร้องขอให้พี่ชายช่วยจัดการไล่เขาออกไปที

“ไอ้นักรบนี่มึงแกล้งอะไรน้องกู” คิมหันต์หันไปถามเพื่อนสนิทพร้อมกับถลึงตาดุใส่มันเพื่อให้น้องสาวเขาได้เห็นว่าพี่ชายอย่างเขาเข้าข้างเธอเสมอ

“หึ! ไปก็ได้ พวกมึง..กูไปสูบบุหรี่รอหลังตึกคณะนะ” นักรบหัวเราะหึในลำคอเอ่ยบอกกับเพื่อนแล้วเดินอารมณ์ดีออกไป

“พวกมึงไปเรียนกันได้แล้ว คะนิ้ง..พวกพี่ไปก่อนนะ” คิมหันต์มองเพื่อนที่เหลืออยู่ตรงนี้ ยกมือขึ้นมองนาฬิกาข้อมือสุดหรูตอนนี้ใกล้เวลาเรียนแล้ว ร่างสูงหันไปยีหัวน้องสาวบอกให้เธอรู้ว่าเขาจะไปแล้ว

“ไปเถอะค่ะ” คะนิ้งรีบไล่พี่ชายให้รีบไปสักทีอยู่ตรงนี้ก็มีแต่จะทำให้พวกเธอนั้นกินข้าวไม่ลง

ชายหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสามได้เดินออกไปแล้ว

“ไหนเล่ามาฉันพร้อมฟัง” คะนิ้งพร้อมแล้วที่จะรับฟังในสิ่งที่พาฝันกำลังจะพูด

“เรื่องชื่ออะนะ”

“อื้อ” คะนิ้งพยักหน้ารัวๆ

“เมื่อก่อนเราเคยอ้วนมากๆแล้วเราเคยแอบชอบพี่นายน์แต่ก็โดนพี่เขาปฏิเสธด้วยคำพูดร้ายกาจ” พาฝันเริ่มเล่าไปถึงในตอนที่เธอนั้นยังมีรูปร่างที่อ้วนและแอบชอบพี่นายน์ ผู้ชายใจร้ายคนนั้น

“พี่นายน์เพื่อนพี่คิมหันต์เนี่ยนะ!!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าโลกจะกลมขนาดนี้ พี่นายน์คนที่ปฏิเสธพาฝันกับพี่นายน์คนที่เป็นเพื่อนสนิทพี่ชายเธอนั้นจะเป็นคนๆเดียวกัน

“ใช่ ดีที่เขาจำเราไม่ได้ เวลาอยู่ต่อหน้าเขาเราจะใช้ชื่อว่าเฟิร์นนะ คะนิ้งช่วยเราเก็บความลับนี้ทีนะ” พาฝันเม้มปากแน่นเอ่ยร้องขอให้คะนิ้งช่วยเก็บเรื่องนี้ให้เป็นความลับ

“เราเข้าใจเลยยิ่งกลุ่มของพวกพี่ฉัน นิสัยเป็นยังไงฉันยิ่งรู้ดี” คะนิ้งที่ซึ่งเข้าใจเป็นอย่างดีถึงนิสัยหมาๆของกลุ่มพี่ชาย ทั้งสี่คนแทบจะไม่ต่างกันเลย เลวพอๆกัน

“ฝัน..แต่ฉันว่าพี่นายน์อยากได้แกนะ ระวังตัวเอาไว้ดีๆแล้วนี่เรื่องแฟนแกก็โกหกด้วยใช่มั้ย?” คะนิ้งบีบมือพาฝันแน่น รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสาวอย่างบอกไม่ถูก แล้วยิ่งเป็นพี่นายน์ด้วยแล้ว นิสัยอยากได้ของเขาน่ากลัวเหลือเกิน เธอเป็นน้องของคิมหันต์จึงอยู่ใกล้กับพวกเขามากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ เธอเคยเห็นพฤติกรรมเลวๆของพวกเขามาโดยตลอด

“ใช่ เราจะทำยังไงดีลองหาผู้ชายสักคนมาเป็นแฟนดีมั้ย” พาฝันเริ่มเกิดความกลัวขึ้นมา เธอจึงคิดหาวิธีที่จะทำให้พี่นายน์เลิกยุ่งกับเธอเสียทีแล้ววิธีที่เธอนึกขึ้นได้ก็คือ..หาผู้ชายสักคนปลอมเป็นแฟน

“อันตรายเกินไปลองแบบชอบหญิงๆแบบนี้ดีปะ” คะนิ่งส่ายหน้าไม่ยอมรับความคิดนี้จากเพื่อนสาวคนสวย ผู้ชายมีแต่ตัวอันตรายทั้งนั้น ดีๆกันทุกคนดูจากพี่ชายของเธอนี่สิ

“แบบไหนก็ได้ที่จะกันผู้ชายคนนั้นให้ออกไปให้พ้นจากชีวิตเรา” พาฝันพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายเต็มทนอยากจะไล่เขาออกไปจากชีวิตเต็มทน นึกว่าหลังจากได้พรทำให้ผอมสวยแล้วจะมีชีวิตที่ดีแต่กลับต้องมาเจอกับเขา แล้วเธอจะทำยังไง แล้วเธอจะยังฝันถึงผู้วิเศษคนนั้นได้อีกหรือไม่

“อืม เอาแบบนี้ ฉันจะให้ยูจินปลอมเป็นแฟนของแกดีมั้ย ฉันจะคุยกับยัยนั่นให้เอง” คะนิ่งครุ่นคิด คิดไปคิดมาไปจบอยู่ที่ยูจินเพื่อนสนิท ถ้าจะหาผู้หญิงเท่ๆแมนๆสักคนให้มาปลอมเป็นแฟนพาฝัน ก็สู้เอาคนใกล้ตัวไม่ดีกว่าเหรอ

“แล้วยูจินจะยอมเป็นให้เรามั้ย?” พาฝันคิดไม่ตกกลัวไปหมดด้วยความที่เธอยังไม่สนิทกับยูจินจึงไม่รู้ว่าเธอจะยอมตกลงมาแสดงเป็นแฟนปลอมให้กับเธอหรือไม่

“ยอมอยู่แล้ว ยัยนี่ยังโสดและชอบทำอะไรสนุกๆการได้แกล้งคนก็ถือว่าเป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่ง” คะนิ้งลูบหลังพาฝันเพื่อปลอบใจ

“โอเค ขอบใจนะ” พาฝันใจชื่นขึ้นมาอีกนิดเมื่อฟังคำพูดปลอบโยนจากเพื่อนสาวคนนี้