บทที่ 7 มอมเมา 2
1010 คำ
"แล้วพี่ล่ะ ชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ"
คำถามของเธอทำคนหน้าหล่อที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มถึงกับวางแก้วลงบนโต๊ะ ดวงตาคู่คมกวาดมองบนใบหน้าของคนน้องอย่างพิจารณา ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"พี่ชอบผู้หญิงที่ดูแลตัวเองเก่ง ดื้อนิดๆ สวยมากหน่อย ขาว แล้วก็.."
".." เขาลากเสียงยาวในประโยคท้าย ก่อนจะอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาสบเธอนิ่ง
"ชมพูมากๆ กับไร้ขนอะไรพวกนี้"
คนตัวเล็กนิ่งอึ้งไปแล้วกับประโยคสุดท้ายของเขา ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงสิ่งใด แต่เธอก็คิดไปไกลแล้ว..
สายตาของเขามันเอาแต่จ้องหน้าเธอในยามที่เอื้อนเอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมา
"พี่หมายถึงผิวน่ะ ขาวอมชมพูแล้วก็ไม่มีขน" เขาเอ่ยต่อพลางหัวเราะน้อยๆ ในลำคอ เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอ
"เราก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" คนตัวเล็กเอ่ยบอกเขาเสียงแผ่ว ประโยคสุดท้ายนั้นมีความหมายแฝง เพราะเขาเอาแต่มองหน้าเธอพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้
คืนนั้นเธอรู้ว่าเขาเห็นร่างกายทุกส่วน รวมถึงตรงนั้นของเธอแล้ว..ก็ไร้ขนแบบที่เขาพูดนั่นแหละ แต่เขาคงไม่ได้หมายถึงของของเธอนี่ ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เลเซอร์ตรงส่วนนั้นกันทั้งนั้นแหละ
"หึ.." แต่ก็ไม่วายยังได้ยินเสียงหัวเราะของเขาในลำคอดังแว่วเข้ามา
คนตัวเล็กรีบหลบสายตารู้ทันของเขา จึงรีบคว้าขวดที่วางอยู่ตรงหน้าที่คิดว่าเป็นไวน์เทลงแก้วก่อนจะรีบยกกระดกรวดเดียวจนหมดแก้ว
รสชาติขมฝาดของ 'วอดก้า' ที่บาดคอทำคนตัวเล็กถึงกับเบ้หน้าออกมา เธอไม่เคยดื่มวอดก้ามาก่อน และไม่คิดว่าขวดที่เธอละล่ำละลักเทใส่แก้วจะไม่ใช่ไวน์อย่างที่เข้าใจ
ดื่มเบียร์เธอยังเมา ระดับวอดก้าคงไม่เหลือ..
"อ่า.." คนตัวเล็กรีบสะบัดหน้าเพื่อไล่อาการกรึ่มๆ ที่เริ่มตีรวนขึ้นมา ความร้อนรุ่มเล่นงานเธอจนเหงื่อซึมไปตามขมับ ทั้งที่ห้องเขาเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำแต่เธอกลับมีอุณหภูมิที่ตรงกันข้าม
"เธอดื่มวอดก้าเป็นด้วยเหรอ" เขาเอ่ยถามเสียงแผ่วพลางดึงแก้วออกจากมือเธอไปวางไว้บนโต๊ะ
"เอิ๊ก~" ใบหน้าสวยของครีมแดงก่ำไปทั่วทั้งใบหน้า ดวงตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกาย
ความรู้สึกอยากถอดเสื้อนี้มันคืออะไร..
"เมาเหรอ" เขาเอ่ยถามพลางเอื้อมมือมาจับใบหน้าแดงๆ ของคนเมาเอาไว้
"เปล่าน้า~ ครีมไม่มาววว~" เธอส่ายหน้าให้เขาเบาๆ แต่มันก็ทำได้ยากเพราะเขาล็อกใบหน้าเธออยู่ ดวงตาคู่คมจ้องเธอนิ่ง ก่อนจะเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่เอาแต่บอกคนอื่นว่าไม่เมา
"แต่พี่ว่าใช่นะ" ริมฝีปากหยักยกยิ้มขำๆ ยิ่งเมาก็ยิ่งน่า.. ใบหน้าของเธอมันแสนขี้ยั่ว ริมฝีปากก็ยั่ว ดวงตาก็ยั่ว รวมทั้งตัวแล้วเขาสรุปได้เสร็จสรรพว่าเธอแม่งโคตรยั่วเลย
แต่เป็นการยั่วในแบบที่ตัวเธอเองคงไม่รู้ตัว
"ครีมอยากกลับห้องงง~" คนตัวเล็กดึงมือแกร่งที่กอบกุมผิวแก้มออกอย่างเบามือ ก่อนจะจำใจลุกขึ้นจากพื้นเพื่อหวังจะกลับห้อง
แต่เพียงแค่ลุกขึ้น ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกไปไหน ร่างกายกลับซวนเซก่อนจะก้มลงไปอยู่บนตักแกร่งที่อ้าแขนรับร่างเธออยู่ก่อนแล้ว
พึ่บ!
คนตัวเล็กหลับตาพริ้ม อาการวิงเวียนเล่นงานเธอจนไม่อยากจะขยับตัวไปไหน ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่านั่งคร่อมหน้าตักเขาอยู่ในท่าล่อแหลมเพียงใด ใบหน้าสวยซุกไซ้อยู่บนต้นคอเขาลมหายใจอุ่นร้อนปัดป่ายอยู่ตรงนั้นจนทำเขาขนลุกซู่ไปหมด
"ครีม ไหวหรือเปล่า" เสียงเขาดังชิดใบหูของเธอ คนตัวเล็กพยักหน้าเบาๆ ตรงซอกคอหอมกรุ่นของเขา ร่างกายที่เบียดเสียดกันทำให้คนตัวเล็กกลับยิ่งร้อนรุ่มไม่ต่างจากการโดนสุมไฟ
"ร้อนจัง พี่ถอดเสื้อให้ครีมหน่อย~" น้ำเสียงออดอ้อนมาพร้อมกับเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่เริ่มซุกซนบนตัวเขา พายุได้แต่สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนักให้กับความขี้ยั่วของคนบนตัก
เดี๋ยวก็หาว่าเขาลวนลามคนเมาอีก.. แม้ว่าตอนนี้อารมณ์เขาจะเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้วก็ตาม
"..."
"ครีมร้อน หิวน้ำ" น้ำเสียงแผ่วเบาดังขึ้นบนซอกคอของเขา ริมฝีปากเล็กเหมือนจะขบเม้มผิวเนื้อบริเวณซอกคอของเขาผะแผ่ว จนเขาต้องรีบดันตัวเธอออกจากซอกคอเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นอารมณ์ที่เขาพยายามอดกลั้นมันจะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่น่ะสิ
"เดี๋ยวพี่ไปเอาให้ แต่เราลุกออกจากตักพี่ก่อน" เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พยายามยกร่างแบบบางออกจากตักตนเอง แต่ก็เป็นคนตัวเล็กที่ฝืนตัวเองเอาไว้
"ไม่.. ครีมไม่อยากลุก~" เรียวแขนบางยกขึ้นมาคล้องรอบคอเขาเอาไว้ พร้อมกับใบหน้าสวยที่ขึ้นซับสีแดงระเรื่อ พลางโน้มใบหน้าเข้าหาเขาจนริมฝีปากแทบจะแตะกันอยู่รอมร่อ สะโพกมนบดเบียดเข้าหาหน้าขาที่ตึงแน่น จนเขาต้องผ่อนลมหายใจอย่างอดกลั้น
"แล้วให้พี่ทำไงหืม?" เขาเลิกคิ้วถามเธออีกครั้ง พยายามจับเอวเล็กของเธอให้อยู่นิ่งๆ ไม่ให้สะโพกนั้นขยับเขยื้อนมากจนเกินไป
"พี่.." เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงหยาดเยิ้ม รอยยิ้มหวานๆ ถูกส่งมาให้จนเผลอตอบกลับไปเสียงแผ่ว
"ครับ"
และเธอก็ตอบกลับในวินาทีต่อมา..
"ครีมขอค้างห้องพี่ได้ไหม"
- ผู้เขียน
