อนุลี่ลี่ในอาภรณ์สีขาวราวกับนางเซียน เดินนำหน้าหลุนเหอจิ้งอดีตพระชายาเอกแห่งจวิ้นอ๋องไปยังบึงปทุมมาล สวนบัวแสนงามที่มีบัวหลากสีขึ้นชูช่ออยู่เต็มสระ ผีเสื้อและหมู่มวลผึ้งภมรบินเล่นเหนือสระน้ำ ลมอ่อนโชยริน สระน้ำท้ายตำหนัก ในสระน้ำมีเก๋งกลางน้ำขนาดกลางไว้สำหรับชมบัว
ลี่ลี่เดินนำเข้าไปบริเวณป่าไผ่ใกล้กับบึงบัว
มันเป็นสถานที่ที่ควรมานั่งเล่นพักผ่อน ไม่ใช่สถานที่ที่ควรเดินลงไปฆ่าตัวตาย!
ความรู้สึกปวดร้าวแล่นเข้ามาในใจของหลุนเหอจิ้ง เมื่อมองเห็นสระบัวแสนงาม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะเหตุใด นางรู้แต่เพียงว่านางเคยจมน้ำตายที่สระบัว แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ความทรงจำเสี้ยวนั้นตอนที่นางตายมันทำไมหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ส่วนเรื่องอื่น อลิซจำได้จากความทรงจำของหลุนเหอจิ้งที่เข้ามาเป็นฉาก เมื่อเจอเหตุการณ์ต่างๆ คล้ายกับม้วนฟิล์มที่ฉายภาพให้นางรับรู้เรื่องราว
ยกเว้นการตายของหลุนเหอจิ้งในวันนั้น
