ฉันรู้สึกเจ็บหน้าอยู่ไม่น้อยเลยพูดออกไปเสียงดัง ทำเอาคนงานที่ยืนเด็ดใบชาอยู่ถึงกับตกใจ มีคนหนึ่งที่ส่ายหน้าเบา ๆ เหมือนเตือนว่าฉันไม่ควรทำแบบนี้ ฉันก็เพิ่งนึกออกว่ามันเป็นการไม่ควรจริง ๆ ที่เสียงดังใส่นายหัวต่อหน้าคนอื่น ๆ ฉันเลยรีบยกมือไหว้เพื่อขอโทษทันที แต่แล้วหน้าฉันก็ถูกมือของเขาจับเข้าที่ปลายคาง
"หน้าแดงจริงด้วย"
"..."
"พักก่อนก็ได้"
"อืม"
ฉันรีบเอาตัวเองถอยหลังอย่างเร็วเพื่อให้หลุดพ้นจากจากสัมผัสนั้น จากที่กำลังโมโหตอนนี้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงมากไม่รู้เพราะอะไร อาจเพราะกลัวเขาจะโมโหที่ฉันเสียงดังใส่ แต่ไอ้ที่เขามาจับหน้าฉันจะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แบบนี้ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครมาจีบแต่ฉันยังไม่เจอคนที่ทำให้ใจเต้นแรงแบบคิดถึงหรืออยากเจอเลยสักคน ถอยหลังอย่างเร็วความซวยซ้ำซวยซ้อนคือลื่น ถ้าคิดว่าจะมีคนมาช่วยแบบใน ซีรี่ย์บอกเลยนี่ชีวิตจริง
"เอ้า...ยัยซื่อบื้อเจ็บไหมนั่นอ่ะ"