บทที่ 7 เตือนสติครั้งสำคัญ 03

1300 คำ

สิรินดารู้ว่าดิษฐากรพร้อมรับฟัง แต่เธอไม่อยากเอาความทุกข์ไปให้เขา ที่สำคัญ อย่างไรเธอก็ต้องหาวิธีจัดการให้ได้และก้าวผ่านมันด้วยตัวเอง ดลวัฒน์มีเคสตรวจอย่างต่อเนื่อง ส่วนใหญ่เป็นเคสตรวจติดตาม แต่ก็มีเคสใหม่แทรกเข้ามาบ้าง ส่งผลให้เขาแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจ กระทั่งถึงคนไข้รายสุดท้ายที่เขากำลังเขียนใบสั่งยาให้ “ไว้เจอกันอีกสามอาทิตย์ครับ” “ขอบคุณนะคะคุณหมอ” ชายหนุ่มรับไหว้ญาติคนไข้ ก่อนจะพยักหน้าให้นางพยาบาลเป็นผู้จัดการต่อ ไม่ถึงห้านาทีหลังจากห้องว่างจากคนไข้ ก็มีใครคนหนึ่งโผล่หน้าเข้ามา “กูไปดูน้องไจ๋มาให้แล้ว ยังมีไข้อยู่ แต่ต่ำๆ” พาริยะมีเหตุให้ต้องขึ้นไปวอร์ดอายุรกรรม จึงแวะไปเยี่ยมน้องน้อยมาเรียบร้อยเพราะรู้ดีว่าเพื่อนก็คงอยากจะรู้เช่นกัน “นอกนั้นปกติ” “ขอบใจ” พาริยะพยักหน้ารับ ก่อนบอกเรื่องที่เขาตั้งใจแวะไปหาเพื่อนที่ตึกอำนวยการเมื่อวานนี้ “ไอ้ภูมิกลับมาแล้วนะ” “เจอแล้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม