สถานะหมดแรงรัก

บทที่ 4 ไม่เคยดีพอ01-02

คำว่าความใส่ใจและให้ความสำคัญกระดอนมากระแทกอกของดลวัฒน์อย่างแรง ชายหนุ่มหลับตาลงแล้ว สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจทำในสิ่งที่ทุกคนเรียกร้องเพื่อให้จบปัญหา

ในเวลาห้าทุ่มห้าสิบเอ็ดนาที รถซีดานสีดำคันหรูก็แล่นเข้ามาในหมู่บ้านหนึ่งใจกลางเมือง ก่อนความเร็วของรถจะค่อยๆ ชะลอตัวลงและเทียบจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ภายในยังคงเปิดไฟสว่างไสว

ดลวัฒน์ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับถือบางอย่างติดมือมาด้วย เมื่อเข้าไปในบ้านก็ระบายลมหายใจออกมาช้าๆ เขารู้นิสัยของสิรินดาดีว่าเจ้าหล่อนชอบนอนดึกแค่ไหน คิดแล้วก็มุ่งตรงไปยังห้องนั่งเล่น ด้วยคิดว่าคงจะเจอเธอที่นั่น ก่อนจะพบร่างบางกำลังนอนหลับอยู่ที่โซฟาตัวยาวสีเบจ ข้างกันมีเอกสารกองโตวางอยู่

“ทำอะไรของเธอ ทำไมไม่ขึ้นไปนอนดีๆ” ดลวัฒน์เอ่ยขึ้นเสียงเข้ม ปลุกให้ร่างเล็กขยับตัวตื่นด้วยท่าทีงัวเงีย “แล้วเอกสารอะไรกองเยอะขนาดนี้"

ชายหนุ่มก้มตัวลงหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งมาดู แต่ก็ยังไม่กระจ่างอยู่ดี จึงหยิบแผ่นที่สองและสามขึ้นมาอีก ก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง ทำให้คนเป็นสามีหรี่ตามองและก้มลงไปมองเอกสารนั้นอีกครั้ง ชั่วครู่ก็ได้คำตอบ ทำให้เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ

“ยังไม่เข็ด?” น้ำเสียงเริ่มกดต่ำและห้วนขึ้น

สิรินดาก้มหน้าลง ด้วยรู้ถึงความยุ่งยากที่ตนเคยก่อไว้ ทว่ายังไม่ทันได้พูดอะไร ดลวัฒน์ก็สาดประโยคร้อนแรงมาเสียก่อน

“จำไม่ได้หรือไงว่าครั้งที่แล้วเธอสร้างความเดือดร้อนให้ใครบ้าง” คดีความเพิ่งจะจบลงไปให้ได้โล่งอกเพียงไม่กี่เดือนนี้เอง แต่เจ้าหล่อนกลับจะก่อเรื่องอีกแล้ว

“ขอเถอะ อย่าเอาเงินไปผลาญเล่น”

“ครั้งนี้ไจ๋จะดูดีๆ ค่ะ...ไจ๋ศึกษามาดีแล้ว...” หญิงสาวไม่หลบตาอีกต่อไป ประสบการณ์ครั้งที่แล้วมันสอนให้เธอระมัดระวังมากขึ้น และครั้งนี้ก็เป็นการร่วมหุ้นกับคนที่ไว้ใจได้

ดลวัฒน์ฟังแล้วอยากจะคำรามลั่น

ศึกษามาดี?

เหอะ

“เธอจะบอกพี่ว่าเธอเก่งพอที่จะทำเรื่องพวกนี้แล้ว” คนอย่างสิรินดาไม่มีทางมองเล่ห์เหลี่ยมใครออก เพราะเจ้าหล่อนมองอะไรก็มีแต่มุมดีไปหมด ไม่อย่างนั้นที่ผ่านมาคงไม่ถูกเพื่อนมาหลอกให้ช่วยลงทุน สุดทางก็ชิ่งเงินหนีไปเป็นล้านๆ

คนต้องตอบกัดปากนิดๆ เพราะนัยน์ตาคมฉายแววหยามหยันดูถูกอย่างเห็นได้ชัด

“สงสารพ่อเธอที่ทำงานหนักบ้าง เขาไม่ได้หาเงินมาเพื่อให้เธอผลาญเล่น” ประโยคนี้ยิ่งทำให้สีหน้าคนฟังเศร้าสลด เพราะสาเหตุนี้เธอจึงอยากทำ

ท่าทีที่นิ่งเงียบไปนั้นทำให้ดลวัฒน์ยิ่งหงุดหงิด สายตาคมเข้มราวกับมีเปลวไฟร้อนแรงแผ่กระจาย ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้ถึงมีแต่คนทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี ชายหนุ่มตั้งใจจะเดินถอยห่าง แต่สุดท้ายก็หยุดเท้าไว้หลังจากเดินไปได้เพียงสามสี่ก้าว ก่อนจะย้ำเตือน

“แล้วถ้าครั้งนี้เธอพลาด อย่าหวังว่าพี่จะช่วยเธออีก” พูดจบดลวัฒน์ก็เดินขึ้นข้างบนไปด้วยท่าทีหัวเสีย ตั้งใจว่าจะไปนอนแช่น้ำเพื่อดับความระอุในใจ

ชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่กว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อออกมาก็พบว่าตัวการสำคัญที่ทำให้ปั่นป่วนยังไม่ยอมขึ้นมา ทำให้เขาต้องกระแทกลมหายใจแรงๆ ด้วยคิดว่าหญิงสาวคงจะเรียกร้องความสนใจ

ทว่าดลวัฒน์คิดผิดไป ถ้าเขาบอกว่าสิรินดามองโลกแต่ในแง่ดีเกินไป ชายหนุ่มก็ตั้งแง่มองสิรินดาในแง่ร้ายเสมอมาตั้งแต่แต่งงานเหมือนกัน

ทั้งที่จริงแล้ว สาเหตุที่หญิงสาวยังไม่ขึ้นมายังห้องนอนเป็นเพราะเจ้าหล่อนกำลังคิดวิธีหาประนีประนอม หาเหตุผลให้สามีอ่อนลงและเห็นด้วยไปกับตน การที่เธออยากจะริเริ่มทำธุรกิจเป็นของตัวเอง ก็เพราะอยากทำให้พ่อภูมิใจและหายห่วง