สุดท้ายแล้วนาเนียร์ต้องจำใจส่งข้อความบอกเกรซว่าขอกลับก่อน ส่วนชุดเดี๋ยวซักและนำไปคืน เกรซรัวนำถามจนนาเนียร์ตอบกลับไม่ทันพร้อมกับทิ้งข้อความเอาไว้ว่า ‘เดี๋ยวอธิบายทีหลัง’ เกรซจึงยอมในที่สุด
บรรยากาศภายในรถหรูเงียบสงัดจนอึดอัด มือเรียวเล็กที่วางบนตักบีบเข้าหากันแน่น คิรันขับรถเร็วจนดูน่ากลัว ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มเข้ากันเป็นเส้นตรงในขณะที่หัวใจเต้นระรัว
เธอไม่ได้ขอให้เขาขับช้าลงเพราะรู้ว่าถึงอย่างไรคนอย่างคิรันคงไม่ปล่อยให้เกิดอุบัติเหตุง่ายๆ เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มเพื่อระงับความกลัวที่ก่อเกิด
มือหนาจับพวงมาลัยแน่น สายตาคมกริบมองถนนตรงหน้าอย่างวาวโรจน์ ภาพตอนนาเนียร์ยืนให้ใต้หล้าโน้มหน้าลงมาจูบทำให้เขาอยากจับเธอฉีกออกเป็นชิ้นๆ
เขารู้จักใต้หล้า ลูกชายภาสกรคนที่เขาต้องไปงานเลี้ยงวันมะรืนนี้ ยิ่งรู้แบบนั้นยิ่งทำให้เขาไม่อยากพานาเนียร์ไปงานนั่น
แต่ขัดพ่อไม่ได้…
เมื่อมาถึงเพนท์เฮาส์ คิรันลาก
