บทที่ 2-2
755 คำ
“นีรไปเป็นเพื่อนพี่ฟลอนซ์ได้นะคะ แต่ชุดนี้มัน…”
“สวยมากใช่ไหมล่ะจ๊ะ”
นีรญายังไม่ทันได้เอ่ยจบประโยค ฟลอเรนซาก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน ดวงหน้าหวานซึ้งยิ้มร่าอย่างมีความหวัง ทำเอานีรญาที่ตั้งใจจะปฏิเสธต้องกลืนคำพูดลงคอไปอย่างช่วยไม่ได้
“ค่ะ มันสวยมาก”
“เพอร์เฟค พี่คิดเอาไว้แล้วว่าน้องนีรใส่แล้วต้องสวยมาก”
ฟลอเรนซาชื่นชมขณะที่จับนีรญาที่แต่งหน้าแต่งตัวเสร็จแล้ว หมุนตัวไปมาเพื่อดูความเรียบร้อย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของนีรญาที่มักจะรวบเก็บเป็นหางม้าไว้ด้านหลังถูกเกล้าขึ้นเพื่อโชว์ต้นคอและผิวเนียนบริเวณแผ่นหลัง ดวงหน้ารูปไข่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางยี่ห้อดังอย่างพอเหมาะพอเจาะ นีรญาก้มลงมองตัวเอง สำหรับเธอแล้วชุดนี้ค่อนข้างเปิดเผยไปเสียหน่อย ทั้งโชว์ต้นขาเรียวทั้งสองข้าง โชว์แผ่นหลังที่คว้านลึกจนเกือบถึงบั้นเอว ใบหน้าเล็กแหงนขึ้นมองฟลอเรนซา พลางส่งยิ้มจืดเจื่อนไปให้ เพราะไม่อาจปฏิเสธอีกฝ่ายได้
“ค่ะ พี่ฟลอนซ์”
ห้องจัดเลี้ยง โรงแรมคาสซาโน่แกรนด์
งานประมูลเครื่องเพชรถูกจัดขึ้นที่ห้องจัดเลี้ยงใหญ่ของโรงแรมคาสซาโน่แกรนด์ เมื่อฟลอเรนซาและนีรญาก้าวเข้ามาภายในงานก็พบว่ามีกลุ่มคนทั้งชายและหญิงในชุดราตรีสวยงามอยู่ภายในงานพอสมควร เบื้องหน้าของทั้งคู่คือเวทีรูปตัวทีที่ถูกปูพื้นด้วยผ้ากำมะหยี่สีน้ำเงินเข้ม แบ็คดรอปบนเวทีถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม ฟลอเรนซาพานีรญาไปนั่งเก้าอี้ที่ติดกับขอบเวที ซึ่งมีหลายคนจับจองที่นั่งก่อนแล้วพอสมควร เพราะจากการกวาดสายตามองคร่าวๆ เหลือเก้าอี้ว่างเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น
“พี่ว่าตรงนี้มุมดีสุด เราจะได้เห็นเครื่องเพชรแบบชัดๆ ไปเลย”
ฟลอเรนซาหันไปบอกนีรญาที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน หญิงสาวทำเพียงพยักหน้ารับ ก่อนจะดึงสายตาไปบนเวทีเมื่อพิธีกรชายในชุดสูทสากลสีน้ำเงินเข้ม ติดหูกระต่ายสีแดงที่คอเสื้อ และพิธีกรสาวในชุดราตรีสีเดียวกันกล่าวต้อนรับผู้ที่เข้าร่วมงานในค่ำคืนนี้ บริเวณงานค่อนข้างเข้มงวดเพราะมีการ์ดในชุดสูทสากลสีดำอยู่ตามจุดต่างๆ และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกจำนวนหนึ่งด้วย
ระหว่างที่นีรญาโฟกัสสายตาอยู่บนเวที เก้าอี้ที่ว่างข้างตัวของหญิงสาวก็ถูกจับจอง ดวงหน้ารูปไข่หันไปมอง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเล็กน้อย เมื่อพบว่าเป็นฟอซโซที่ควงโมนิกามาร่วมงานด้วย ฟอซโซนั่งลงที่เก้าอี้ตัวติดกับเก้าอี้ของนีรญา ส่วนโมนิกานั่งลงที่เก้าอี้ตัวถัดไป ครั้นหญิงสาวจะไม่เอ่ยทักทายก็จะดูเสียมารยาทไปสักหน่อย นีรญาแอบผ่อนลมหายใจเบาๆ ก่อนจะทักทายโมนิกา
“สวัสดีค่ะพี่โมน่า”
“สวัสดีจ้ะน้องนีร”
โมนิกายิ้มให้นีรญาก่อนจะดึงสายตาไปบนเวที เพราะนางแบบเริ่มทยอยออกมาอวดโฉมเครื่องเพชรในคอลเลกชั่นต่างๆ นีรญากำลังจะดึงสายตาไปบนเวทีบ้าง หากแต่ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ทำแบบนั้นก็เผลอสบเข้ากับนัยน์ตาสีเทาอ่อนของฟอซโซแว่บหนึ่ง แววตาคมกริบที่ฉายแววดุดันคล้ายไม่พอใจทำให้หญิงสาวรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวกนัก นีรญารีบหลบสายตา แล้วหันไปหาฟลอเรนซาที่กำลังจับจ้องสายตาอยู่บนเวที มือบางยกขึ้นสะกิดที่ต้นแขนฟลอเรนซาเบาๆ
“พี่ฟลอนซ์คะ ขอเปลี่ยนที่ได้ไหมคะ”
“ทำไมล่ะน้องนีร อ้าว พี่ชายมาด้วยเหรอคะ”
ประโยคแรกฟลอนเรนซาพูดกับนีรญา แต่พอเหลือบไปเห็นพี่ีชายจึงเอ่ยทักทาย ฟอซโซพยักหน้ารับ ฟลอเรนซาจึงดึงสายตากลับมาที่นีรญาเพื่อเอาคำตอบในตอนแรก
“ว่าไงจ๊ะ”
“นีรอยากเห็นนางแบบกับเครื่องเพชรใกล้ๆ ค่ะ”
นีรญาเลี่ยงที่จะบอกความจริง ฟลอเรนซาเองก็ไม่ติดใจอะไร หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ ซึ่งนีรญาก็ปฏิบัติเช่นเดียวกัน เมื่อได้แลกเปลี่ยนที่นั่งกับฟลอเรนซา นีรญาก็รู้สึกหายใจสะดวกมากขึ้น ดวงหน้ารูปไข่โฟกัสสายตาอยู่บนเวทีเท่านั้น
ฟอซโซเหลือบสายตามองนีรญาอย่างแนบเนียน นัยน์ตาสีเทาอ่อนมองหญิงสาวเชิงตำหนิ
‘ถ้าจะใส่โชว์ขนาดนั้น ทำไมไม่แก้ผ้ามาร่วมงานไปเลยล่ะ ฮึ’
- ผู้เขียน
