หลายวันต่อมา
"ทำไมไม่เป่าผมให้เรียบร้อย"
"..."
"เชอรีน..."
"อ๊ะ! จะทำอะไรคะ" เชอรีนพยายามขืนตัวเมื่อถูกเรย์อาร์ดึงแขนให้นั่งลงบนตักแกร่ง แขนข้างหนึ่งโอบเอวบางอีกข้างพยายามดึงผ้าที่คลุมอยู่บนศีรษะของเธอออก
"ให้เป่าผมให้ไหม" เรย์อาร์เสนอตัว ทว่ามีบางคนไม่ยินยอมเอาแต่ปฏิเสธ
"ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวเชอร์ทำเอง" เธอยั้งมือของเขาไว้และพยายามลุกหนี แต่เรย์อาร์ก็ยังกอดไม่ปล่อย
"ไดร์เป่าผมที่ซื้อให้ใช้ดีไหม หรืออยากได้รุ่นใหม่ที่ดีกว่านี้" น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยถามในวินาทีที่ปลายจมูกคลอเคลียอยู่บนแก้มใส ประกอบกับมือหนากำลังลูบไล้ขาอ่อนที่โผล่พ้นชุดนอนตัวสั้น ที่ไม่ต้องถอดก็เข้าไปในตัวเธอได้ง่ายๆ
"รุ่นนี้ก็ดีมากแล้วค่ะ แพงขนาดนั้นอย่าซื้อมาอีกอันนะคะ" คนตัวเล็กหมุนตัวขยับมามองหน้าเจ้าของตักแกร่ง พบว่านัยน์ตาลุ่มลึกคู่นั้นกำลังมองมาทางเธอคล้ายอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ชะงักไปเธอจึงเป็นฝ่ายถามขึ้
