7. ไม่อยากเป็นแค่เด็กแล้วสิ

1228 คำ

7 "คุณคาเดนบาดเจ็บตรงไหนคะ" แอร์โฮสเตสปรี่เข้าไปถามอย่างเป็นห่วง เกินขอบเขตหน้าที่มาก! แต่คุณคาเดนพยักพเยิดมาที่ฉัน "คุณผู้หญิงบาดเจ็บเหรอคะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้ค่ะ" เธอหันมามองฉัน แล้วปรี่เข้ามาหา น้ำเสียงดูเป็นห่วงเป็นใย แต่สีหน้ามันไม่ใช่! มันแตกต่างจากที่พูดกับคุณคาเดนเลยนี่ หรือฉันคิดไปเอง "ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันขยับขาถอยหนี ไม่อยากให้เธอทำให้ แต่ว่าเธอไม่ฟัง นั่งลงตรงหน้าฉัน แล้วเปิดกล่องปฐมพยาบาล "เจ็บหน่อยนะคะ" เธอบอกแล้วลงมือล้างแผลให้ฉันทันที "โอ๊ย!! เจ็บ!!!" ฉันกระตุกขาถอยหนี นี่ไม่เจ็บหน่อยแล้ว เธอทำเป็นหรือเปล่าเนี่ย! "นิดเดียวค่ะ" เธอจับขาฉันไว้แน่น และทำแผลต่อ หน้าที่ดูสะใจนั่นอะไรกัน! แถมยังทำแรงกว่าเมื่อกี้อีก! "โอ๊ย!! เจ็บ!ๆ เดี๋ยวทำเอง" ฉันจับมือหล่อนไว้ มันเจ็บเกินไป หล่อนแกล้งฉันชัดๆ "ใกล้เสร็จแล้วค่ะ" เธอบิดข้อมือออกจากมือฉัน แล้วจะทำต่อ นี่หล่อนโกรธอะไรฉันเนี่ย! ฉ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม