เป็นเช้าที่สดใสที่ภายในห้องพักฟื้นพิเศษมีเสียงคุยแสดงความยินดีไม่หยุด โทมัสพูดคุยหยอกล้อกับไคล์น้องชายของเธอไม่หยุด ส่วนมากจะพูดถึงลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมอกของเธอที่เอาเข้าเต้าแล้วก็หลับ
วิเวียนนั่งพิงพนักเตียงใบหน้าของเธอยังซีดอยู่บ้างจากความเหนื่อยล้าจากเมื่อคืน แต่ดวงตาของเธอกับเปล่งประกายที่เต็มไปด้วยความสุข ราวกับไม่เคยรู้จักคำว่า “เหนื่อย” เลย
เพราะในอ้อมแขนของเธอมีลูกชายตัวน้อยนอนหลับตาพริ้มซุกหน้ากับอกของเธออย่างไว้วางใจ ถึงแม้ตาจะหลับแต่ปากเล็ก ๆ ยังคงดูดน้ำนมเข้าปากไม่หยุด
“กินเก่งจริง ๆ” ชายหนุ่มยืนมองข้างเตียงยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าเขาเป็นพ่อคนแล้วจริง ๆ
วิเวียนยิ้มบาง ๆ พลางพยักหน้า “ใช่ค่ะ เขายังเด็กเป็นวัยที่ต้องนอนและกิน”
เบนจามินหัวเราะในลำคอเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ เธอบนเตียง มือใหญ่แตะปลายนิ้วเล็ก และเกี่ยวเล่นกับนิ้วเล็ก ๆ ของเจ้าตัวน้อยด้วยความเอ็นดู
“ตัวเล็ก มือก็เล
