ครืด ๆ
เสียงโทรศัพท์สั่นนานหลายนาทีเพราะเธอตั้งโหมดสั่นเอาไว้เพราะกลัวลูกน้อยจะตื่น วิเวียนเดินเข้ามาดูและเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกแต่ก็กดรับสายถึงแม้จะชั่งใจอยู่นาน
“สวัสดีค่ะ”
“กว่าจะรับสายนะคะคุณวิเวียน”
“คุณต้องการอะไร?” ไม่ต้องถามชื่อเธอก็รู้ว่าเป็นเสียงใคร มันเป็นเสียงผู้หญิงที่เธอไม่เคยถูกชะตาเลย เกิดมาไม่เคยจะเกลียดใครเลยแม้แต่พ่อแม่ที่ทิ้งเธอกับน้องไป แต่กับผู้หญิงคนนี้เธอยอมรับว่าไม่ชอบหน้าจริง ๆ
“หึ ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ความจริงว่าเธอคือเมียเช่าที่ได้เงินแลกกับลูก ก็รีบมาหาฉันที่........ภายในหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ถ้าเธอช้าหรือไม่มาพรุ่งนี้เธอเตรียมขึ้นหน้าหนึ่งได้เลย”
ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดอย่างเป็นต่อ ก่อนจะตัดสายไปโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูดอะไร
มันเริ่มแล้วสินะ วิเวียนคิดและยืนกำมือแน่น เธอมองไปที่ห้องนั่งเล่นเห็นเบนจามินนั่งเล่นกับลูกชายตัวน้อยกับน้องชายของเธออยู่
