ทั้งคู่ยืนเงียบงันอยู่แบบนั้น ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก
“กลับไปเถอะค่ะคุณเบนจามิน” วิเวียนตัดสินใจพูดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเธอและเขาเลือกต่างเงียบด้วยกันทั้งคู่
เบนจามินสูดน้ำมูกเล็กน้อยและเดินเข้ามาใกล้ประตูบ้าน เอาฝ่ามือของตัวเองวางแนบไว้ และเอาหน้าของตัวเองแนบไปกับประตูเช่นกันเพื่อหวังให้ได้รับไออุ่นมาจากหญิงสาวอีกฟากหนึ่งของประตู
“ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ ที่เคยทำให้คุณเจ็บ” เบนจามินพูดพร้อมกับสะอึกไปด้วย เสียงของเขาสั่นและขึ้นจมูก
“ตอนนี้ฉันไม่ได้เจ็บปวดอะไรอีกแล้วค่ะ” วิเวียนเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งเธอพยายามไม่ให้ตัวเองใจอ่อน และพยายามไม่มองหน้าลูกชายที่กำลังจ้องมองมาทางเธอเช่นกัน
“ถ้าคุณไม่พร้อมเจอผม ขอแค่คุณออกมาเจอลูกก็ยังดี”
“ลูกของคุณค่ะ ฉันทำหน้าที่แค่คลอดให้คุณก็เท่านั้น”
“ผมขอโทษจริงๆ ที่เคยทำเลวระยำแบบนั้นกับคุณ ผมขอโทษวิเวียน” ชายหนุ่มพูดบอกด้วยน้ำเสียงที่คนฟังก็รู้ว่าเขานั้นเสียใ
