“ทำไมยังไม่นอน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นไฟหัวเตียงยังคงสว่างอยู่
“นอนไม่หลับค่ะ” เธอพูดเสียงแผ่วเบาและภายในหัวยังคงฟุ้งซ่านอยู่
“มันไม่ดีต่อลูกของเรานะ”
“ลูกของเราเหรอคะ”
“ใช่ลูกของเรา” เบนจามินขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวถามออกมา เขาพูดอะไรผิดออกไปเธอถึงได้ทำหน้าเศร้าและดวงตาสั่นไหวแบบนั้น
“ค่ะลูกของเรา วันนี้ยุ่งมากเลยเหรอคะ”
“ใช่ยุ่งมากเลย ประชุมตั้งนานแต่ไม่ลงตัว”
“แล้วตอนนี้ละคะ ลงตัวแล้วใช่ไหม”
“ใช่ ปวดหัวมากเลย” ชายหนุ่มบอกและถอดเนกไทของตัวเองออกด้วยความเหนื่อยล้า
“คุณไปอาบน้ำให้สบายตัวดีกว่าค่ะ” เพราะเห็นชายหนุ่มดูเหนื่อยล้าเธอจึงช่วยเขาถอดเสื้ออีกแรงและเดินจูงมือเขาเข้าห้องอาบน้ำ
“อาบน้ำให้สบายตัวแล้วเราเข้านอนกันนะคะ” เสียงหวานเอ่ยพูดและปล่อยให้ชายหนุ่มใช้เวลาส่วนตัวของตัวเอง
ไม่นานกลิ่นกายหอมก็เข้ามานอนซุกอยู่ด้านหลังและโอบกอดเธอเอาไว้ วิเวียนสูดดมกลิ่นกายของเขาเข้า
