วีรณาได้แต่มองตามหลังเขาไป สมองน้อยๆพลางครุ่นคิดว่าเขาจะเอาไปใช้กับใคร ยิ่งคิดก็ยิ่งว้าวุ่น ใช่ อย่างเขาคงไม่อดอยากเรื่องผู้หญิงหรอก คงจะไปฉลองที่ทำประตูได้กับผู้หญิงคนไหนสักคนล่ะสินะ แต่ที่แน่ๆ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ
ร่างบางชะงักไปหลายนาที จนเพื่อนร่วมงานอย่างลิลลี่ต้องเข้ามาดูอาการ
“วี ยูเป็นอะไรหรือเปล่า” สาวลูกครึ่งอังกฤษ-อิตาลี เอ่ยถามเพื่อนร่วมงานที่มาใหม่ เมื่อเห็นเธอนิ่งไปแถมน้ำตายังคลอเบ้าเสียด้วย
“เปล่า เดี๋ยวเราฝากแป๊บนึงนะ จะไปเข้าห้องน้ำ” วีรณาปฏิเสธ ก่อนจะเอ่ยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“ไปเถอะ”
วีรณาทรุดตัวลงบนชักโครก น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ค่อยๆไหลจนเปรอะแก้มเนียนใส เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพราะเกรงว่าจะมีใครมาได้ยิน หญิงสาวร้องจนน้ำตาเหือดแห้ง ก่อนจะใช้หลังมือบอบบางเช็ดน้ำตาลวกๆ แล้วจึงเดินออกมาล้างหน้าล้างตา เพราะทิ้งงานมานานพอสมควร
หนึ่งทุ่มตรง
วีรณากับลิลลี่ช่วยกันปิด
