“ผมอยากอาบน้ำ”
วีรณาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ หยิบชุดสำหรับสวมอยู่บ้านของคนตัวโตออกมาหนึ่งชุดพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ก่อนที่จะเดินไปหยุดหน้าห้องน้ำ
ประตูห้องน้ำเป็นแบบกระจกทึบบานสไลด์ คนด้านนอกมองเข้าไปจะไม่เห็นว่าคนที่อยู่ด้านในทำอะไร แต่คนที่อยู่ด้านในจะมองเห็นด้านนอกได้อย่างชัดเจน วีรณายืนเก้ๆกังๆก่อนที่จะลงมือเคาะประตูไปสองสามที
“เอาของเข้ามาให้ผมหน่อย” แพทริกมองเห็นว่าเธอหอบหิ้วเสื้อผ้าของเขามาด้วยจึงร้องบอกให้เธอเอาเข้ามาให้เขาข้างในห้องน้ำ
“เอ่อ…ค่ะๆ” วีรณารับคำก่อนมือบางจะเลื่อนประตูเข้าไปด้านใน ในใจได้แต่ภาวนาว่าเขาคงยังไม่เปลือยกาย เพราะเธอไม่อยากจะหัวใจวายตายไปซะก่อนที่จะรื้อฟื้นความจำให้เขาได้สำเร็จ ถึงจะเคยแนบชิดกันแต่เธอก็ยังไม่ชินอยู่ดี
คนตัวเล็กถอนหายใจออกมาอย่างโล่งเมื่อพบว่าคนตัวโตยังไม่เปลื้องผ้าออกอย่างที่เธอคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้า
“นี่ค่ะ เสื้อผ้าของคุณ” วีรณ
