“ขอโทษนะคะคุณมอร์แกน คนอย่างฉันถ้าถูกใจใครฉันก็ให้ฟรี ไม่จำเป็นต้องจ่ายหรอกค่ะ อ้อ...แล้วอีกอย่างฉันอยากจะบอกให้คุณรู้ไว้เลยว่าคุณไม่ใช่รายแรกหรอกนะคะที่ถูกฉันหลอกลวง แต่บังเอิญคุณฉลาดมากไปหน่อย ฉันก็เลยยังไม่ทันได้อะไรจากคุณเลย แย่จริง”
วีรณาเรียกนามสกุลเขาแทนชื่อเล่นแล้วแกล้งถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งที่ในอกมันเจ็บแปลบไปหมด
“แล้วฉันจะเอาประสบการณ์ครั้งนี้ไปใช้กับรายต่อๆไปนะคะ แล้วอีกอย่าง ข้อเสนอที่คุณเสนอมาว่าถ้าฉันบริการคุณได้ประทับใจแล้วจะจ่ายให้ไม่อั้น มันก็น่าสนใจดีนะคะ แต่ขอโทษทีพอดีวันนี้ฉันยังไม่มีอารมณ์ค่ะ” พูดจบเธอก็เชิดหน้าใส่เขาอย่างท้าทาย
แพทริกไม่พอใจตั้งแต่เธอเรียกเขาว่า‘คุณมอร์แกน’แล้ว ไหนจะคำพูดที่พ่นใส่หน้าเขาอย่างอวดดีนั่นอีก เธอจะท้าทายเขามากเกินไปแล้ว เขาไม่มีวันยอมให้เธอเดินออกไปจากห้องเขาเฉยๆแบบนี้แน่ แพทริกลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาหยุดยืนตรงหน้า
