วีรณาค่อยๆยกแขนที่โอบเอวเธอไว้ออกอย่างเบามือที่สุด ด้วยเกรงว่าจะทำให้คนตัวโตตื่นขึ้นมาเสียก่อน เธอตกใจเล็กน้อยที่เขาขยับตัว แต่ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขายังหลับอยู่ เธอค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงทีแรกตั้งใจว่าจะอาบน้ำก่อน แต่ถ้าอยู่นานเกินไปเกรงว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน เธอจึงหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่อย่างลวกๆ ส่วนเสื้อเธอกะจะยืมเสื้อเชิ้ตสีขาวของแพทริกที่เธอเคยสวมใส่ไปก่อนก็แล้วกัน จะทำยังไงได้ล่ะ ก็เขากระชากเสื้อเธอขาดเสียแบบนั้น
เมื่อแต่งตัวเรียบร้อย วีรณาจึงเดินมาทรุดตัวลงบนเตียงใกล้กับที่คนตัวโตนอนอยู่ แววตาคู่สวยมองใบหน้าคมคายเป็นครั้งสุดท้ายเพราะเธอคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีก น้ำตาคนตัวเล็กไหลอาบแก้มเมื่อรู้ว่าคงต้องจากกันแล้วจริงๆ คนตัวเล็กก้มลงจูบที่หน้าผากของเขาอย่างแผ่วเบา เธอไม่เคยเกลียดเขาเลยแม้สักวินาทีเดียว เธอรักเขามาก รักมากจริงๆ แต่นี่คงเป็น
