ไม่นานนักลูกน้องจอมกวนของแพทริกก็เดินมาที่โต๊ะอาหาร
“นั่งลงก่อนสิ” แพทริกบอกให้ทั้งคู่นั่งลงฝั่งตรงข้าม เขากับวีรณานั่งฝั่งเดียวกัน
“นี่ต้องถือว่าเป็นมื้อพิเศษมากๆสำหรับผมกับลูอิสแน่ๆ เพราะปกติแล้วคุณแพทริกไม่เคยชวนเรามาทานอาหารเช้าด้วยแบบนี้เลยสักครั้ง ใช่ไหมลูอิส” โรเจอร์แสร้งว่าก่อนจะหันไปถามลูอิสอย่างขอความเห็น
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ โรเจอร์” ลูอิสตอบรับอย่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“นี่พวกนายจะนั่งกินดีๆ หรืออยากจะโดนฉันเตะจนกลับลอนดอนแทบไม่ทันกันแน่ ฮะ!” แพทริกว่า ใบหน้าคมคายส่อแววหงุดหงิด แค่เรียกสองคนนี้มาเป็นก้างขวางคอเขา ก็ไม่สบอารมณ์มากพออยู่แล้ว แต่นี่ยังจะมาพูดจายียวนกวนประสาทเขาอีก มันน่าจริงๆ
“กินสิครับ คุณแพทริก” โรเจอร์เป็นคนตอบ แต่ทว่าน้ำเสียงที่ออกมา ยั่วประสาทของแพทริกอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากหนากำลังจะขยับต่อว่า แต่วีรณาปรามเอาไว้เสียก่อน
“ทานอาหารกันดีกว่
