แปดนาฬิกา เช้าวันศุกร์
“ดะ...เดี๋ยวก่อนคุณแพทริกจะพาวีไปไหน”
วีรณาร้องถามอย่างตกใจ จู่ๆแพทริกก็มาหาเธอแต่เช้า แถมมาแบบไม่ได้โทร.มาบอกก่อนเสียด้วย พอมาถึงก็เจ้ากี้เจ้าการบอกให้เธอเตรียมเอกสารสำคัญต่างๆ พอเธอถามว่าให้เตรียมไปทำไม เขาก็แค่ส่งยิ้มบางๆมาให้เธอเพียงเท่านั้น
ชายหนุ่มลากเธอออกมาจากห้อง จนเท้าเล็กแทบจะสาวตามเขาไม่ทัน แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวลงบันได จู่ๆคนตัวโตก็ชะงัก จนหญิงสาวต้องร้องถาม
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
แพทริกไม่ได้ตอบอะไรเธอ แต่ริมฝีปากหนาขยับเอ่ยบาง ราวกับพึมพำกับตัวเอง
“ชวนข้าวหอมไปด้วยดีกว่า”
แล้วชายหนุ่มก็ลากเธอกลับมาทางเดิมอีกครั้ง หญิงสาวทำได้เพียงก้าวเท้าตามให้ทัน ก่อนคิ้วสวยจะขมวดมุ่นเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มพาเธอมาหยุดยืนหน้าห้องของปรียาภัทร
วีรณากำลังจะขยับปากถาม แต่ยังไม่ได้ทำอย่างที่ใจคิด เพราะคนตัวโตลงมือเคาะประตูห้องของปรียาภัทรเพื่อนรักของเธอเสียก่อน
ปรีย
