“เอ่อ...เอาอย่างนี้ดีไหมคะ คุณแพทริก” เสียงหวานเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างขัดจังหวะ เมื่อเห็นว่าสามหนุ่มตกลงกันไม่ได้เสียที
“ยังไงครับ” แพทริกถาม คิ้วหนายกสูง
“ให้คุณโรเจอร์หรือคุณลูอิสไปส่งวีที่ห้องก็ได้ค่ะ ส่วนคุณแพทริกก็กลับไปรอที่คอนโดฯดีกว่านะคะ” แพทริกเป็นคนมีชื่อเสียง ถ้าเขาไปส่งเธอเองเกรงว่าอาจจะเป็นข่าวได้
“แต่ว่า...” แพทริกไม่อยากทำอย่างที่เธอเสนอมาเลยสักนิด
“นะคะ” วีรณาส่งยิ้มละมุน จนทำให้แพทริกใจอ่อน
“เอางั้นก็ได้ครับ” แพทริกจำใจ มันน่าเตะสองคนนี้นัก ไม่น่าเข้ามาจัดจังหวะเลยไม่งั้นเขาคงได้ไปส่งวีรณาที่อพาร์ตเมนต์แล้ว
“วีไปก่อนนะคะ” วีรณาโบกมือลาแล้วเดินออกไปโดยมีโรเจอร์เดินตามไปส่ง แต่โรเจอร์ยังหันมากวนเขาโดยหันมายักคิ้วให้ มันน่าจะเตะกลับลอนดอนไปเลยจริงๆ เขาคาดโทษไว้ในใจ
“คุณแพทริกจะกลับเลยไหมครับ” ลูอิสถามเมื่อเห็นว่าแพทริกไม่ยอมขยับไปทางไหนสักที
“ก็กลับเลยสิ จะอยู่ทำไมล่ะ!”
