สนามกีฬา
“คุณแพทริกครับ เมื่อคืนนี้คุณแพทริกหายไปไหนมาครับ” เป็นเสียงของโรเจอร์ที่ถามแพทริกพร้อมกับลูอิสที่ส่งสายตามากดดันเขาอย่างต่อเนื่อง ตกลงว่าสองคนนี้เป็นคนดูแลเขาหรือว่าเป็นพ่อเขากันแน่
“เรื่องของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องบอกพวกนายสักนิด” แพทริกตอบกลับ น้ำเสียงฉายแววหงุดหงิด
“ไม่เป็นไรครับถ้าคุณแพทริกไม่ตอบ ผมจะให้คุณพ่อคุณแม่ของคุณถามเองก็แล้วกันครับ” พูดจบโรเจอร์ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมกดโทร.ออก แพทริกเห็นดังนั้นจึงรีบยกมือห้ามไว้
“พอๆ ไม่ต้องโทร. บอกแล้วก็ได้” แพทริกส่ายหน้าอย่างระอาใจเพราะเขาไม่อยากถูกพ่อกับแม่ซักฟอก พวกท่านช่างหาคนมาดูแลเขาได้ถูกคนจริงๆ “เมื่อคืนฉันไปหาวีมา มีอะไรจะถามฉันอีกไหม” เขาตอบคำถามของโรเจอร์กับลูอิสอย่างขอไปที ด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ โรเจอร์กับลูอิสหันมามองหน้ากันอย่างตกตะลึงเล็กน้อย ทั้งสองเหมือนกำลังซุบซิบอะไรกันบางอย่าง แต่ไม่สามารถเล็ดลอดสายตา
