“เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องถามมาก" เขาบอกเสียงเรียบ สกัดกั้นความรู้สึกที่กำลังเต้นตึกตักกับสิ่งที่กำลังจะทำ มือไม้พานสั่นระริก ยากจะควบคุม ก่อนจะตั้งหน้าขับรถเพื่อให้ไปถึงจุดหมายโดยไว ทำให้ช้องนางต้องทำหน้ามุ่ยใส่เมื่อไม่ได้รับคำตอบ อีกประมาณยี่สิบนาที เครื่องยนต์ก็หยุดลง ทันทีที่รถหยุด ดวงตาคมสวยก็เบิกกว้างกับภาพตรงหน้า
“สวยจังค่ะ” บอกเสียงหวานคล้ายคนละเมอ ภาพตรงหน้าคือ ไร่ดอกกุหลาบสีแดงสดยาวสุดลูกหูลูกตา รามันเปิดประตูรถ แล้วก้าวลงมา ก่อนจะเดินไปหาช้องนางที่เอาแต่มองไปรอบๆ ไม่ยอมลงมาจากรถเสียที
“สวยก็ลงมาสิ จะได้เดินดูรอบๆ ที่นี่เป็นไร่ของญาติฉันเอง”
ช้องนางพยักหน้ารับแล้วก้าวลงมาจากรถ ก่อนจะถูกมือหนาคว้าข้อมือแล้วดึงให้เดินตาม ใบหน้าสวยฉีกยิ้มเมื่อได้อยู่ท่ามกลางดอกกุหลาบสีสด เพราะมันเป็นดอกไม้ที่หล่อนชอบมากที่สุด แล้วย่อตัวลงไปสูดดมความหอม พลันหันไปส่งยิ้มหวานขอบคุณคนพา
