สองวันต่อมา…
พิมพ์พลอยจัดพิธีสวดอภิธรรมศพของไพรินด้วยความเงียบเหงายังวัดแห่งที่ทั้งคู่ชอบมาทำบุญเป็นประจำอยู่ในทุกปี กำหนดการสวดศพมีเพียงแค่สามวันเท่านั้น ในใจลึกๆ แล้วรู้ดีว่าไพรินนั้นไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบคนพลุกพล่านงานในวันนี้จึงมีเพียงญาติสนิทไม่กี่คน
ตลอดหลายวันที่ผ่านมาข้างกายของพิมพ์พลอยมีเพียงคุณป้าลดา นาวินและณฟ้าที่คอยอยู่เคียงกัน พวกเขาเหล่านี้เป็นธุระช่วยเหลือจัดแจงทุกอย่างให้งานผ่านพ้นไปด้วยดี เพราะสภาพจิตใจที่บอบช้ำเกินเยียวยาของพิมพ์พลอยจึงเป็นเรื่องยากสำหรับหญิงสาวที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว
คนตัวเล็กไม่อาจทำใจยอมรับความจริงได้ว่า ไพรินจากเธอไปแล้ว ท่านไม่มีวันหวนกลับมาหากันอีก ไม่มีวัน…
“กินสักหน่อยนะ” เสียงทุ้มของชายหนุ่มผู้เป็นสามีเอ่ยบอกด้วยความหวังดี ก่อนเขาจะทรุดกายลงยังโซฟาสีดำสนิทที่มีร่างบางนั่งแน่นิ่งอยู่
“พิมพ์ไม่หิว” เธอส่ายหน้าปฏิเสธ ร่างกายซูบผอมลงถนั
