บทที่สามสิบ

3370 คำ

@Let event ผัวะ! ร่างสูงของชายหนุ่มผู้ไร้ซึ่งสติพุ่งตรงเข้าไปชกยังใบหน้าหล่อเหลาของเป้าหมายโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆ ณฟ้าซึ่งไม่ได้ตั้งตัวหน้าสะบัดไปด้านขวาจนสุดแรง เพียงนาทีที่เริ่มตั้งสติได้เขาใช้สองมือยันพื้นถนน ก่อนใช้เช็ดยังมุมปากซึ่งบอบช้ำไปด้วยเลือด เนื้อตัวกระแทกกระทั้นกับถนนกว้างจนเปรอะเปื้อนดินทรายไปหมด “ทำเหี้ยไร!” สบถคำหยาบไม่เข้าใจการกระทำของผู้ชายตรงหน้า นาวินเข้ามากระชากคอเสื้อลูกชายรัฐมนตรีไม่สนผู้คนรอบข้าง ทุกสายตาของเหล่าพนักงานต่างมองตรงมายังทั้งคู่จนกลายเป็นตาเดียว “มึงเอาพิมพ์ไปไว้ไหน” คำพูดแรกที่เปล่งออกมาไม่ต่างจากที่ใจคิดเท่าไร ใช่ ณฟ้ารู้ที่นาวินใจร้อนจนมาพาลหาเรื่องที่นี่มันเป็นเพราะอะไร! หึ อยากรู้นักใช่ไหม…อย่าหวังว่าจะได้คำตอบอะไร! “อ้าว เมียมึงทำไมมาถามกู” เลิกคิ้วถามเชิงเยาะเย้ยแอบหัวเราะสะใจเพราะรู้ต้นตอของเรื่องราวทุกอย่างดีตั้งแต่เริ่มต้น …พิมพ์พลอยมาหา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม