“นี่น้องพิมพ์ท้องจริงๆ ใช่มั้ยคะ” เสียงแซวพร้อมเหล่มองราวกับไม่เชื่อสายตาของผืนน้ำทำเอาว่าที่คุณแม่แทบกลั้นขำไม่ไหว
“ทำไมเหรอคะ”
“พี่รู้สึกว่าน้องพิมพ์ตัวเล็กมาก…ดูสิเล็กนิดเดียว” จับแขนเรียวของเธอยื่นออกมาทั้งสองข้าง พลางขมวดคิ้วอย่างเอ็นดูและรักใคร่
“พี่วินก็บ่นแบบนี้ค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มอ่อนโยนก่อนก้มมองยังหน้าท้องน้อยของตนเอง
“แต่พึ่งไปหาคุณหมอมาเมื่อวันก่อน หลานพี่น้ำปกติดีค่ะไม่ต้องห่วงน้า” ลูบไล้หน้าท้องผ่านชุดเดรสสีขาวแบบเปิดเผยแผ่นหลัง เรื่องเกิดขึ้นเมื่อสองสัปดาห์ก่อนนาวินซึ่งเป็นคุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นเกินเหตุ เขามักนัดคุณหมอที่ฝากครรภ์ในทุกๆ สัปดาห์จนบางครั้งคุณหมอต้องบอกว่า
‘ไม่ต้องมาบ่อยขนาดนั้นก็ได้นะวิน’ น้ำเสียงท่านไม่ได้ติดรำคาญแม้แต่น้อย ทว่าพิมพ์พลอยก็รู้สึกเกรงใจอยู่ดี เป็นห่วงลูกแหละแต่จำเป็นต้องเห่อขนาดนี้ไหม เมื่อหมอคนนี้ไม่ให้พบชายหนุ่มกลับเริ่มต้นแผนการจะไปตามตื๊อ
