“ขอบใจที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะกูจะได้เอาไว้ขู่มึงยังไงล่ะ”
“พี่เซ... ที่ฉันยอมเล่าความจริงให้พี่ฟังก็เพราะว่าฉันอยากให้พี่เข้าใจความจำเป็นของฉัน แต่นี่พี่...”
“ทำตามที่กูบอก จัดห้องสวยๆ ให้สักห้อง พรุ่งนี้จะขนกระเป๋าเข้าไปอยู่ด้วย” เซเลน่าหัวเราะร่วน
“ไม่ได้นะพี่เซ”
“ถ้าไม่ได้ กูจะเดินเข้าไปบอกความจริงกับไอ้แก่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ”
“อย่านะพี่เซ!” วาดดาวรีบคว้าข้อมือของเซเลน่าเอาไว้ “ก็ได้... ฉันจะขอคุณปู่ให้เตรียมห้องเอาไว้ให้พี่ก็แล้วกัน”
เซเลน่าอมยิ้มพึงพอใจ
“แต่พี่อยู่ได้แค่สองสามวันเท่านั้นนะ”
“กูจะอยู่นานเท่าที่ตัวเองต้องการต่างหาก”
“พี่เซ...!”
“แหม... ดีใจจนร้องไห้เลยหรือ เอาน่า... พรุ่งนี้เจอกันไปล่ะ” แล้วเซเลน่าก็เดินฮัมเพลงจากไป ในขณะที่วาดดาวยืนน้ำตาซึมด้วยความวิตกกังวลอยู่ที่เดิม
“เป็นอะไรไปหรือเปล่าหนูดาว ฉันเห็นหนูนั่งเขี่ยข้าวไปเขี่ยข้าวมาตั้งนานแล้ว”
น้ำเสียงที่
