“จะเดินทางวันนี้เลยหรือ แม็ต”
เมเตโอที่ลากกระเป๋าทางเดินลงมาจากบันได ระบายยิ้มบางๆ “ครับคุณปู่ มันถึงเวลาแล้วล่ะครับ”
โอลิเวอร์ระบายยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง “พาหนูดาวกลับมาให้ได้นะ ปู่คิดถึงหนูดาวเหลือเกิน”
“ผมจะพยายามครับ”
“แค่พยายามไม่ได้นะแม็ต แต่แกต้องพากลับมาให้ได้ ปู่รู้ว่าแกทำได้ ไม่เคยทำพลาดเลยสักเรื่องอยู่แล้วนี่ จริงไหม”
“แต่ผมไม่เคยต้องตามง้องอนใครนี่ครับ”
“เมีย... หนูดาวเป็นเมียของแก และก็เป็นหลานสะใภ้ของปู่ด้วย ดังนั้นแกอย่าคิดว่าการไปเมืองไทยครั้งนี้ไปเพื่อง้องอนใคร แต่ให้คิดเสียว่าที่ไป เพราะไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเอง”
โหนกแก้มสูงของเมเตโอเป็นสีระเรื่อขึ้น ความรู้สึกขัดเขินทำให้เขารู้สึกประหม่าเหลือเกิน
“เสียงหัวจงเสียงหัวใจอะไรกันล่ะครับคุณปู่”
“แกอย่ามาหลอกปู่เลย คนในบ้านก็รู้ก็เห็นกันหมดนั้นแหละว่าแกอาการหนักแค่ไหน ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หนึ่งเดือ
