The Moon of Love รักร้อน อ้อนจันทรา

ตอนที่ 9 เป็นความจริงเหรอ

เตโช

ตกลงผมตายแล้วจริงๆหรือนี่ ผมยังไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของตัวเอง หากวันนั้นผมไม่รีบวิ่งออกจากบ้านของนายอิฐ รถเก๋งสีดำก็คงไม่วิ่งมาชนผมบริเวณหน้าบ้านอย่างนั้นแน่ จนเป็นเหตุให้ผมต้องตาย บุคคลเดียวที่เข้ามาช่วยผมก่อนที่ผมจะสิ้นใจนั่นก็คือน้องไม้ น้องชายของคนที่ผมรักคนที่ผมปรารถนาอยากจะครอบครอง แล้วเมื่อดวงจิตของผมได้ออกจากร่างไปมันได้ตรงดิ่งไปหาผู้ชายคนรักของมันในทันทีหรือว่าผมจะทำตามที่ผมเคยบอกกับเขาไว้ว่า ไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปผมก็จะรักและปรารถนาในตัวเขาอยู่ร่ำไป ที่แปลกไปกว่านั้นทำไมร่างกายผมไม่เปื่อยเน่า ทำไมร่างของผมถึงเผาไม่ไหม้อย่างนั้น มันเกิดปาฏิหาริย์อะไรขึ้นกับร่างที่ไร้วิญญาณของผม จากที่ผมได้ฟังพระรูปนั้นบอกแก่นายอิฐว่าให้เขาเก็บร่างของผมไปไว้ที่บ้านของเขาโดยที่นายอิฐไม่ขัดข้องอะไร นายอิฐกำลังคิดอะไรอยู่ถึงยอมทำตาม ผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับร่างของผมกันแน่ถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างที่ผมไม่เคยพบเจอมาก่อน มาวันนี้ผมกลับรู้สึกดีใจ มีความสุขที่คนรักของผมนำร่างของผมมาเก็บไว้ข้างห้องของเขานอกจากนี้เขายังอาสาดูแลทำความสะอาดร่างกายผมทุกเช้าเย็น ผมยืนมองชายหนุ่มที่กำลังทำความสะอาดเรือนร่างของผมทุกซอกทุกมุมด้วยความตั้งใจ ไม่รังเกียจ ยิ่งผมได้เห็นนายอิฐใช้ผ้าเช็ดทำความและสัมผัสผิวกายของผมตามจุดต่างๆ ดวงจิตของผมเหมือนกำลังถูกไฟฟ้าช็อตด้วยความแรงสูงอยู่เป็นระยะ ความต้องการทางการสัมผัสของผมก็ได้ถาโถมรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง จนผมไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ ผมจึงเดินเข้าไปสัมผัสร่างนายอิฐจากทางด้านหลังด้วยความเสน่หาแต่ก่อนหน้านั้นผมได้ทำให้นายอิฐหลับลงนอนข้างร่างไร้วิญญาณของผม จากนั้นผมจึงละเลงความต้องการในส่วนลึกของจิตใจกับร่างกายของนายอิฐอย่างมีความสุขตามความต้องการของผมที่มีอยู่เต็มเปี่ยมแทบจะล้นทะลักออกมาท่วมท้นบนร่างของนายอิฐ ในที่สุดผมก็ได้มีความสุขกับคนที่ผมรักอย่างไม่เคยมีมาก่อนตลอดทั้งชีวิต เมื่อถึงเวลาอันสมควรผมจึงรีบออกจากห้วงแห่งความฝันของเขา และทันทีที่ผมออกจากความฝันของนายอิฐเขาจึงสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วมีอาการตื่นตระหนกมีเหงื่อไหลท่วมเปียกชุ่มไปทั้งตัวก่อนจะหันไปมองร่างไร้วิญญาณของผมด้วยอาการสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จึงรีบลุกขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องนี้ไปด้วยอาการมึนงง

เมื่อมีครั้งแรกได้ มีหรือครับที่ผมจะพลาดครั้งต่อไป ผมใช้โอกาสทุกครั้งที่นายอิฐเข้ามาดูแลผมจนเขาอาจรู้สึกเคยชินกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเขาในความฝันแล้วก็ได้ แต่ทุกครั้งที่ผมใช้โอกาสมีความสุขกับเขาในฝัน นายอิฐกลับไม่มีอารมณ์ตอบสนองผมเลยแม้แต่น้อยมีเพียงผมฝ่ายเดียวเป็นผู้บรรเลงเพลงรักตามลำพัง ไม่ว่าจะด้วยท่วงท่าเร้าอารมณ์อย่างไรก็ไม่สามารถจะปลุกอารมณ์ของเขาได้จนผมเองก็จนปัญญา ผมถือคติที่ว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนแล้วมีหรือที่นายอิฐจะต่อต้านความรู้สึก ความต้องการของตัวเองได้ตลอดไปเหรอ กระทั่งช่วงหลังๆเขาจะให้ไม้น้องชายของเขา เข้ามาดูแลผมแทนหลายๆครั้ง โดยเขาไม่รู้สึกคิดถึงผมในสิ่งที่ผมปรนเปรอความสุขให้เขาในความฝันแต่อย่างใด หากเป็นเช่นนี้ผมคงต้องทำให้เขามีความสุขด้วยเรือนร่างของเขาเองเสียแล้ว

กลางดึกคืนหนึ่ง เมื่อผมสังเกตว่าทุกคนในบ้านเข้าห้องนอนเป็นที่เรียบร้อย ผมจึงดึงดวงจิตกลับเข้าสู่ร่างที่ไร้วิญญาณให้กลับมามีชีวิตขึ้นอีกครั้งก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของนายอิฐทันที เมื่อผมเข้าไปถึงก็เห็นว่าอิฐนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขบนเตียงนอนด้วยท่าทางดูไร้เดียงสาอย่างกับเด็กเล็กๆ จากนั้นผมจึงลงนั่งข้างเตียงก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆตัวเขา วันนี้อิฐอยู่ในชุดกางเกงเลสีดำเพียงตัวเดียวโดยไม่มีอาภรณ์ปกปิดช่วงบนแม้แต่ชิ้นเดียว สายตาของผมจับจ้องเรือนร่างของอิฐตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ความกำหนัดได้กำเริบก่อกวนร่างกายผมให้ร้อนเร่าขึ้นมาอีกครั้ง ผมไม่อาจทนกับความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไปก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวสัมผัสเรือนร่างของคนหลับอย่างแผ่วเบาตามจุดกระสันต่างๆตามร่างกายของนายอิฐ ปลายนิ้วเรียวยังคงทำงานกับร่างเปลือยเปล่าที่เพิ่งถูกผมปลดเปลื้องอย่างรวดเร็วและแผ่วเบา ผมไม่รอช้ารีบใช้ริมฝีปากเรียวของตนบดขยี้กับริมฝีปากอวบอิ่มเร่าร้อนของเขาก่อนปล่อยให้ชิวหาน้อยๆเข้าไปทำงานตามอำเภอใจของมันภายในช่องปากของคนหลับอย่างกระสัน ขณะที่ฝ่ามือ เรียวนิ้วยังคงทำหน้าที่ปลุกเร้าจุดสงวนของนายอิฐอย่างย่ามใจ ช่วงเวลาผ่านไปนานพอควรที่ผมเฝ้าพยายามปลุกเร้าความกระสันของคนหลับอย่างหนักหน่วงขึ้นทุกทีแต่กลับไม่มีการตอบสนองใดๆจากคนหลับในการถูกเร้าอารมณ์ของผม ทุกส่วนของร่างกายของนายอิฐไม่มีการโต้ตอบหรือสนองกลับความต้องการของผมที่เสนอไปเลย จนผมรู้สึกเหนื่อยใจอีกครั้งจึงละความกำหนัดที่ยังมีอยู่โดยการพาร่างกลับไปพักตามเดิมแล้วถอดดวงจิตออกมาไปยืนสังเกตร่างเปลือยเปล่าของนายอิฐที่ยังนอนหลับไม่รู้สึกตัวอะไร

"ฉันจะทำยังไงกับนายดีอิฐ ความรู้สึกของนายคงไม่แข็งแกร่งปานอิฐตามชื่อของนายหรอกนะ ฉันผ่านอะไรมาก็เยอะ ฉันไม่เคยเจอใครที่อดทนหรือควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้เก่งเท่านายมาก่อนแต่ฉันไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆหรอกนะบอกไว้ก่อน สักวันฉันจะทำให้นายรักและตอบสนองความต้องการของตัวนายเองกับฉันให้ได้" ผมยืนพูดต่อร่างคนหลับด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจกับความรู้สึกของอีกฝ่ายก่อนจะเดินผ่านทะลุกำแพงห้องนอนของอิฐไปยังห้องเก็บร่างของผมนายเตโช