ตอนที่ 7 อินทุ (3)

1122 คำ
อินทุ 3 "คุณเต!!" ผมร้องอุทานเรียกชื่อผู้ชายคนนั้นด้วยอาการตกใจสุดขีด ผมได้ยินน้องชายของผมเรียกชื่อคนไร้สติอยู่ตลอดเวลาพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือจากคนละแวกนั้นกลับไม่มีใครสนใจเขาเลย ด้วยสัญชาตญาณความเป็นมนุษย์ผมรีบหันหลังเพื่อจะวิ่งออกจากห้องนอนลงไปด้านล่างไปช่วยเหลือคนเจ็บให้เร็วที่สุดโดยไม่คำนึงแล้วว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ขณะที่ผมกำลังจะก้าวขาออกจากห้องนอน ผมรู้สึกเหมือนมีสายลมมาจากไหนไม่รู้พัดใส่หน้าผมอย่างแรงจนผมต้องหงายหลังล้มลงนอนกับพื้นห้อง แล้วเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหมดในห้องก็ถูกเปิดปิดเองอยู่หลายรอบจนผมรู้สึกแปลกใจ ผมรู้สึกกลัวกับเหตุการณที่เกิดขึ้น ผมสลัดศีรษะแรงๆหลายครั้งแล้วลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องนอนมาชั้นล่างโดยละทิ้งความกลัวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ไปหมด  "ไม้! คุณเตเป็นยังไงบ้างพี่ว่าไปโรงบาลเถอะ" ไม้เป็นชื่อลูกพี่ลูกน้องของผมที่นานๆ ครั้งผมจะเรียกชื่อของเขา นอกนั้นผมจะเรียกเขาว่าน้องบ้าง เราบ้างเพราะความคุ้นเคย สภาพตรงหน้าที่ผมเห็นผมแทบจะเป็นลมเสียให้ได้ เลือดสดๆที่ยังคงไหลจากศีรษะของคุณเตแดงฉานไปทั่วถนนหน้าบ้าน ผมกลัวมากกับเลือดสดๆนี้แต่ก็ต้องพยายามควบคุมความกลัวนั้นเพื่อที่จะช่วยเหลือคนเจ็บให้ปลอดภัยเสียก่อน ผมกลับไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากไม้ มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ คุณเตโชเป็นอะไร ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของไม้ มีคราบเลือดติดอยู่เพียงเล็กน้อย สีหน้าของไม้ดูเศร้าสลดและมีน้ำตาไหลตลอดก่อนที่ผมจะตกใจอีกครั้งเมื่อไม้ตอบคำถามจากผม       "พี่เตตายแล้ว" "ตายแล้ว!!" ผมรู้สึกเหมือนจะช็อกยิ่งได้ฟังสาเหตุการตายของนายเตโชที่ไม้เล่า "ใช่พี่เตตายแล้ว เขาตายเพราะพี่ไง ที่พี่บอกให้เขาไปตายที่ไหนก็ไป นี่ไงเขาได้ตายแล้วจริงๆ สมใจพี่แล้วใช่ไหม สมใจพี่แล้วใช่ไหม...ไหม...ไหม..." เสียงของไม้ดังก้องอยู่ในโสตประสาทการรับเสียงของผมอยู่นาน นี่ผมเป็นสาเหตุทำให้เขาตายจริงๆหรือ ผมช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน มันเกิดความรู้เคว้งคว้าง ทำอะไรไม่ถูก จิตใจปั่นป่วน เครียด ปวดหัว คล้ายคนกำลังจะเป็นบ้า ใครก็ได้ช่วยผมที ผมลุกขึ้นยืนหลังจากนั่งช็อกพิงประตูรั้วบ้านอยู่นาน ผมออกวิ่งไปตามทางโดยไม่มีจุดหมาย ผมวิ่งไปเรื่อยๆจนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง มันคือสระน้ำขนาดใหญ่ที่มีวัชพืชขึ้นเต็มสระไปหมด มารู้สึกตัวว่ามันคือสระน้ำหลังหมู่บ้านก็ตอนที่ตัวผมอยู่ท่ามกลางความเงียบ ผมกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณไม่มีผู้คนเลยแม้แต่คนเดียว สายตาผมก็ต้องไปสะดุดเข้ากับโต๊ะม้าหินอ่อนตัวหนึ่งที่ถูกวางไว้ที่ขอบสระน้ำแห่งนั้น ผมจึงเดินเข้าไปแล้วนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนด้วยความรู้สึกต่างๆมากมายที่กำลังรุมเร้าผมตลอดเวลา ระยะทางที่ผมวิ่งมาผมพยายามทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าที่ผมปฏิเสธนายเตโชเมื่อเช้านี้กลับส่งผลให้เขาถูกรถชนตายช่วงบ่าย มันคืออะไร มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ แล้วปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมในห้องนอนล่ะมันคืออะไรหรือคำพูดที่เขาพูดไว้ก่อนจะถูกรถชนตายมันจะเป็นจริง  ฉันขอให้คุณรู้ไว้นะอิฐ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ฉันจะรักคุณและจะรักคุณแบบนี้จนกว่าฉันจะตายหากฉันตาย วิญญาณของฉันจะเฝ้าติดตามคุณเพื่อที่จะได้รักและดูแลคุณไปตลอดทุกภพทุกชาติไป...ไม่นะ...ไม่ไม่มีทาง ผมนึกถึงคำพูดของเขาแล้วต้องสลัดศีรษะแรงๆ อีกครั้งเพื่อให้ความทรงจำเหล่านั้นได้หลุดหายไปจากสมองของผมแต่มันกลับไม่เป็นผล ผมพยายามหาทางและวิธีที่จะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมหายไปให้ได้เหมือนกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวผมมาก่อนแล้วผมก็คิดได้ว่าเหล้า เหล้าเท่านั้นที่จะช่วยให้ผมลืมทุกอย่างได้ เมื่อคิดได้ผมจึงรีบกลับบ้านทันทีก่อนจะตรงไปยังมุมเครื่องดื่มประจำบ้าน ผมเอื้อมมือไปหยิบเหล้านอกดีกรีแรงพร้อมกับแก้วใสในตู้กระจกออกมาแต่ก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้นกับผมอีกจนได้ เมื่อผมไม่สามารถยกขวดเหล้าและแก้วออกมาจากตู้กระจกได้ มันเกิดอะไรขึ้นทำไมขวดเหล้าและแก้วใบนั้นถึงหนักอึ้งขนาดนี้ ผมจึงละความสนใจหันไปหยิบแก้วใบใหม่รวมถึงเหล้าขวดอื่นมาดื่ม ก็ไม่สามารถจะยกของ 2 สิ่งออกมาจากตู้ได้เช่นกัน ผมพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีเพื่อที่จะเอามันออกมาก็ไม่ไม่สำเร็จ ผมเริ่มโวยวายด้วยความโมโห จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยตอบกลับมาจากทางด้านหลังของผมด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น "เหล้ามันไม่ช่วยให้นายลืมฉันได้หรอกนะอิฐ..." ผมรีบหันไปดูต้นเสียงทางด้านหลังแต่ก็ไม่พบใคร หลอดไฟทั้งบ้านก็ได้ดับวูบลงจนผมตั้งตัวไม่ทัน ปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก 2 รอบจนผมแน่ใจว่าต้องเป็นฝีมือของวิญญาณคุณเตโชแน่ๆ ที่เขาพูดไว้ก่อนตายเป็นความจริง ผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาน้องไม้ จึงว่าขณะนี้ไม้ได้นำศพของคุณเตโชไปตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดใกล้บ้านแล้ว จากนั้นผมจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ไม้ฟังหลังจากผมไปถึงในบริเวณศาลาที่ตั้งบำเพ็ญกุศล ทำให้ไม้ตกใจและแปลกใจมากก่อนพูดเป็นเสียงเดียวกันกับผมว่า คุณเตโชจะทำตามที่เขาได้พูดไว้จริงๆ ไม้บังคับผมให้ไปฟังสวดอภิธรรมศพคุณเตโชในค่ำคืนแรกนี้ ทำให้ผมรู้ว่าคุณเตโชไม่มีญาติมาร่วมงานศพของเขาเลย แล้วผมควรจะทำยังไงดีเมื่อวิญญาณคนตายกำลังตามติดผมอยู่......
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม