“แต่มันจะมืดค่ำเอานะคะ เอาไว้วันหลังว่าง ๆ เราค่อยไปกันไม่ดีกลัวเหรอ”
“ยังจะเรื่องมากอีก ฉันอุตส่าห์ใจดีให้เธอไปพักอยู่คอนโดฉันเลยนะ”
“ถ้ามันลำบากมากอย่างนั้น หนาวจะไปบอกคุณท่านว่าไม่ต้องรบกวนคุณหรอก เดี๋ยวหนาวจะหาที่พักเอง”
“ฉันไม่ได้ลำบาก อย่าเรื่องมาก”
“ค่ะ” เธอจำใจตอบเขาออกไปแบบนั้น แล้วขยับหน้าหันมองออกไปนอกหน้าต่างแทน เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาเพราะเธอรู้ว่ายังไงตัวเองก็ไม่ชนะอยู่แล้ว เขาเป็นคนที่เอาแต่ใจสุด ๆ ส่วนเรื่องคอนโดที่เราคุยกันคือว่าคุณท่านบอกให้เธอไปพักที่คอนโดอนาคินเพราะว่ามันมีอยู่สองห้อง แถมคุณเขาเรียนจบแล้วคงไม่ได้ไปอยู่ต่ออีก
@คอนโดอคิน
ตอนนี้เราสองคนเดินเข้ามาในห้องเรียบร้อย หลังจากที่นั่งรถมาเกือบสองชั่วโมง อนาคินเลือกที่จะเดินนำตรงไปนั่งลงที่โซฟาอย่างสบายส่วนเธอก็เดินตามเขามาติด ๆ พร้อมกับนั่งลงด้านข้างเขาที่เป็นที่ว่าง
“ห้องเธอห้องนู้น” เขาชี้ไปยังห้อ
